Tot aan de franse tijd fungeerden de Tafels van de Heilige geest als armbesturen.
In de franse tijd werden zij opgeheven en werd de armenzorg voortgezet door het Bureau auxiliaire de bienfaisance, in de meeste gemeenten later voortgezet als Algemeen armbestuur.
Een wettelijke basis kwam pas bij de Armenwet 1854. Hierbij werden burgerlijke armbesturen ingesteld, maar werd uitdrukkelijk bepaald dat armenzorg in eerste instantie een taak was van kerkelijke instellingen. Vanwege de overheid werd slechts een vangnet georganiseerd.
In de loop der tijd werd echter het aandeel van de overheid binnen de armenzorg steeds groter en dit werd ten volle bekrachtigd door de inwerkingtreding van de Algemene Bijstandswet in 1965.
Vooral in grotere gemeenten was echter voor die tijd al een andere structuur gekozen voor de armenzorg namens de overheid door het instellen van een “Gemeentelijke instelling van weldadigheid” of van een Gemeentelijke (sociale) dienst.
De besturen werden vaak gevormd door de notabelen van de gemeente, waarbij de burgemeester vaak als voorzitter fungeerde.