Op 1 november 1919 was de fusie tussen de beide Eindhovense gymnastiekverenigingen "Olympia" en "Brabantia" een feit. Voortaan gingen zij gezamenlijk door het (sport)leven als Olympia - Brabantia Combinatie (O.B.Q.). Voorzitter werd de heer W.v.d.Heuvel (initiatiefnemer), terwijl J.v.d.Ven als secretaris en J.v.Bakel als penningmeester het dagelijks bestuur completeerden. "Directeur werd de heer J.Ousters, leraar gymnastiek M.O., die als zodanig voordien reeds leiding had gegeven bij Brabantia.

Gevormd uit katholieke jongens, stelde zich de vereniging op katholieke grondslag en sloot zich aan bij het overkoepelend orgaan, die de beoefening der gymnastiek in ons gewest in juiste banen leidde, de Bossche Diocesane R.K. Gymnastiekbond. In het pionieren van de eerste jaren bepaalde zich de vereniging tot het geven van enkele demonstraties en uitvoeringen.

Ouderen herinneren zich nog wel de eerste "historische" uitvoering in 1920, welke werd gehouden in de toen bekende zaal van het Eindhovens Mannenkoor, tegenover de St. Catharinakerk. De vereniging bleek toen al tot heel wat in staat. Niet alleen omdat de heer Ousters zelf actief aan de oefeningen deelnam en demonstreerde hoe handstand en reuzenzwaai in perfectie moesten worden uitgevoerd. Ook nog omdat een der leden, bij gebrek aan beter, het voorgeschreven witte kostuum voor een deel had vervangen door een overigens net onderbroekje...

Als O.B.C. in 1921 aan het eerste Bondsfeest te Tilburg deelneemt, zal blijken wat goede leiding vermag. Met kop en schouder stak ze boven haar concurrenten uit. Een suprematie die zij gedurende 25 jaren wist te handhaven. Eerst na de tweede oorlog in 1946, brak het Tilburgse Dionisius dit record.

Gedurende al die jaren had de vereniging verder heel wat trofeeën vergaard. Behalve vele onderscheidingen uit nationale en Internationale wedstrijden, had ze reeds vijf wisselbekers le graad in haar bezit uit de diocesane wedstrijden.

Dat O.B.C. zoveel jaren de boventoon aangaf, dankte zij naast de bekwame leiding van haar directeur, aan de offervaardigheid en de kameraadschap van haar leden. De successen kwamen echter ook niet zonder de nodige inspanning De huidige generatie zegt het misschien niet veel, maar feit is, dat O.B.C. zich de eerste jaren moest behelpen met eigengemaakte toestellen, die aan kwaliteit nogal te wensen overlieten. Echter weer en wind trotserend werd er 's-zomers zowel 's-winters, buiten de normale oefenuren, intensief "getraind in de openlucht aan de Broekseweg, waar de Kalbs over betere apparatuur beschikten. In de wintermaanden zorgden carbidlantaarns voor het nodige licht.

Beter werd het toen na 5 jaren tobben, dank zij de bemiddeling van de heer Custers, de vereniging de beschikking kreeg over het gymnastieklokaal van het St. Joriscollege. Tot dan toe was het behelpen geweest in het St. Catharinapatronaat, later bekend als het vermaledijde distributiekantoor.

De jaarlijkse uitvoeringen in de wintermaanden waren telkens weer belangrijke mijlpalen in het leven van O.B.C. Er werd dan gedemonstreerd wat weer bereikt was, dank zij de wilskracht en volharding van de leden.

Bij de jubileumuitvoering in 1919 ter gelegenheid van het 2e lustrum in de R.K. Volksbond,nu Katholiek Leven, kon voorzitter P.v.d.Dennen getuigen van de gestadige groei der vereniging.

Begonnen met een 25-tal leden telde de vereniging toen reeds ruim 80 leden en stond kwalitatief op hoog plan.
Ondanks alle successen en offervaardigheid van leiding en leden waren er financieel steeds maar weer zorgen. Dit was dan ook de reden, dat het 15-jarig bestaan op zeer bescheiden wijze werd gevierd. Een loterij, bij die gelegenheid gehouden, moest uitkomst brengen om de zaalhuur te kunnen creëren. Door bemiddeling van haar beschermheer Deken Dr. J.Maas, kon de zaal in het St. Joriscollege als oefengelegenheid behouden blijven.

In de jaren 30, bij de opbouw van het jeugdwerk, begint O.B.C. geleidelijk aan uit te groeien. Om op peil te blijven werd het aankweken van jongeren intensief ter hand genomen. De "cracks" uit de eerste jaren, als een J. Kalb en J. Cruts, bij vele wedstrijden persoonlijke prijswinnaars, konden toen worden aangevuld met "eigen kweek". Jongeren als M.Pardoel, J.Esseling, H.Derks en A. Daamen werden meermalen als keurturners geplaatst in de Bondsploeg. Het zegt toch wel iets, dat de Bossche ploeg bij deelname aan de kampioenwedstrijden op de kerndagen, verschillende malen met de eer ging strijken en van de 6 keurturners er vaak 4 of 5 O.B.C.'rs bij waren.

Op de eerste kerndag te 's-Hertogenbosch werd de steilwerker en leraar gymnastiek M.O. A.Walser, vele jaren actief lid, persoonlijk landskampioen.

De grote uitvouw van de vereniging kwam in het jaar 1936, toen besloten werd tot het oprichten van een dames-afdeling. Voordien had O.B.C. reeds enkele uitvoeringen gegeven in samenwerking met dames-gymnastiekverenigingen. Eens met de plaatselijke vereniging "O.N.A." een andere keer met VOLO uit Den Bosch. In hetzelfde jaar van de oprichting namen de dames reeds deel aan de Bondsdag en behaalden zij de tweede prijs in de eerste en tweede graad.

Geleidelijk aan volgen de dames de voetsporen van de heren.

Er was alle aanleiding om in 1939 het 20-jarig bestaan luisterrijk te vieren (300 leden). Oorlogsrumoer overstemde toen echter vele activiteiten in het maatschappelijke leven. Menig lid van O.B.C. had het turncostuum verwisseld met het soldatenpak, als gevolg van de mobilisatie.

De viering bepaalde zich tot een stijlvolle uitvoering in "Katholiek Leven", waar het bestuur met aan het hoofd voorzitter B.v.Moll een welgemeende hulde werd gebracht door zuster- en andere sportverenigingen uit Eindhoven, de neutrale niet uitgesloten. Oud-voorzitter W.v.d.Heuvel en rustend voorzitter J.v.Dooren waren ook present.

Als confessionele vereniging had O.B.C. het zwaar te verduren in de oorlogsjaren 1940-1945. Op last van de bezetter moest er "herordend" worden (febr. '41). Voortbestaan was alleen mogelijk indien men zich aansloot bij een "leidende organisatie" vallend onder het departement "Cultuurbescherming". De vereniging dook onder in het N.A.U.
Het jeugdwerk moest als gevolg van de "verduisterings"-bepalingen worden gestopt.

Het roemrijke vaandel gaat bij het bombardement op 6 dec. '42, in bewaring bij L.v.d.Vorst op de Demer, in vlammen op. Als in 1944 voor Eindhoven de bevrijding komt, is er nog slechts een kern over van een 20-tal leden.

Gestimuleerd door haar energieke voorzitter D.Kalb, die in het verleden reeds vele wensen van O.B.C. had weten "door te drukken", wordt er naarstig aangepakt. Nauwelijks 2 jaar later heeft de vereniging haar vooroorlogse ledental weer bereikt. J. Deckers als algemeen leider is dag in dag uit in touw de techniek en het peil weer op te voeren.

In 1946 wordt weer aan de Bondsdag deelgenomen.

Kerngezond kon O.B.C. in '49 haar 30-jarig bestaan herdenken. Dit gegroeid tot bijna 500 leden, vonden de turners en turnsters dagelijks goede lichamelijke vorming en ontspanning in 3 wijken van de stad. Als uiting van haar vitaliteit organiseert de vereniging in het kader van de feestviering een turnwedstrijd Brabant-Limburg. Een nieuw vaandel kon bij gelegenheid van het 6e lustrum de vereniging worden aangeboden, uit gelden merendeels door de leden opgebracht.

De nu volgende jaren kenmerken zich door vele activiteiten. Geen jaar gaat voorbij of O.B.C. organiseert enkele dualmeets en neemt deel aan wedstrijden buiten het bisdom. Reeds van vroeger is de vereniging een graag geziene en welkome gast bij interdiocesane wedstrijden. Steeds wist zij de eer van stad en bisdom hoog te houden. Een goede naam heeft O.B.C. betreffende het organiseren van belangrijke wedstrijden. Reeds tweemaal werd de organisatie van de nationale kampioenschappen voor heren aan haar opgedragen, laatselijk in '55. In '57 eveneens de nationale kampioenschappen voor jeugdturners.

Dikwijls wordt de vereniging gevraagd voor een demonstratie bij herdenking of festiviteiten. Bij de jeugdmanifestatie in '53 ter herdenking van het van het 100-jarig herstel der Kerkelijke Hiërarchie is "O.B.C." present.

Op de E55 te Rotterdam in '55 zijn het de heren die staaltjes ten beste geven Het grote goed van "vrijheid" niet vergetend, geeft zij jaarlijks acte de presence bij de bevrijdingsfeest in eigen stad.

Dat de boog niet altijd gespannen kan blijven, zou ook de "combinatie" ondervinden. Een dieptepunt kreeg de vereniging te verwerken in '57 toen er op de Bondsdag in Deurne eens geen ereprijs was te behalen. Het jaar daarop is zij de inzinking echter weer glansrijk te boven en behaalde zij in Nijmegen het totaalkampioenschap. En in '59 zet "O.B.C." de kroon op haar werk.
Na hertelling ging het turnkampioenschap van het bisdom 's-Hertogenbosch naar O.B.C.

N.B. Deze tekst is ongewijzigd uit het jubileumboekje van OBC ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan in 1959 overgenomen.