Met ingang van 17 januari 1912 startte de firma Van der Meeren en Co. de exploitatie van een steenfabriek te Mierlo-Hout. De firma kende vijf vennoten: J. van Grootel, gemeenteontvanger te Mierlo, H.Th. van der Meeren, linnenfabrikant te Meerveldhoven, H. Sprangers, steenfabrikant te Mierlo-Hout, H. Kolenburg, landbouwer te Mierlo en J. Croonen, boekhouder te Strijp.


In 1924 trad J.H. van Grootel, zoon van een der vennoten, als directeur in dienst. Hij volgde zijn vader in 1933 als vennoot op. Tezelfdertijd trad H.Th. van der Meeren uit de vennootschap en werd de firmanaam gewijzigd in J.H. van Grootel en Co., machinale steenfabriek "De Nijverheid" Mierlo-Hout. Bovendien richtten dezelfde vennoten samen met P. Dassen de NV Steenfabriek Nuenen op. Hiermee zetten zij de activiteiten van de geliquideerde steenfabriek Nuenen voort. Deze fabriek was van oorsprong een "boerencombinatie", waarin de Helmondse burgemeester M. van Hout financiële belangen had. Ze was steeds een geduchte concurrent geweest voor de steenfabriek te Mierlo-Hout. Nu beide fabrieken feitelijk in dezelfde handen waren was deze concurrentie uitgebannen.


De fabrieken hebben zich uitsluitend toegelegd op de productie van baksteen en deden dit met wisselend succes. In de crisistijd vielen vele ontslagen. Overigens was de vaste staf medewerkers klein. In de steenfabricage werd veel gewerkt met losarbeiders, omdat de productie goeddeels was afgesteld op de werkelijke vraag. De verkoop van baksteen werd sinds 1933 overgelaten aan de NV Steenhandel "Noord-Brabant", waarbij vrijwel alle Brabantse steenfabrikanten waren aangesloten. Overigens was de liefde tussen deze NV en beide fabrieken niet altijd even standvastig. Enkele malen traden ze uit deze organisatie en namen ze de verkoop zelf ter hand.


In 1963 werden de activiteiten in Mierlo-Hout gestaakt.

Eerst werd de fabriek verhuurd aan de steenfabriek Esbeek te Rotterdam en in 1976 verkocht de NV, die inmiddels was omgezet in een beleggings-BV, grond en opstallen aan de gemeente Helmond, die een gedeelte van het terrein nodig had voor de uitbreiding van Volvo-cars. De steenfabriek zelf werd door de gemeente in 1980 verkocht aan een restaurateur die er een sfeervol restaurant van maakte, genaamd "De Briketterie".


De steenfabriek te Nuenen werd in 1972 verkocht aan de gemeente Nuenen ten behoeve van de vestiging van een medische faculteit in Eindhoven. Dit is nooit gerealiseerd, zodat de terreinen tot op heden braak liggen (1983).


De archieven van beide NV's werden door ir. B.C. van Noordwijk te Aarle-Rixtel aangetroffen op de zolder van het voormalige kantoor van de firma te Mierlo-Hout. Ir. Van Noordwijk heeft de archieven, die in 88 vuilniszakken waren gepropt, in 1979 overgedragen aan de gemeentelijke archiefdienst. H. Vogels, medewerker van genoemde dienst heeft de eerste ordening aangebracht. In 1982 werden door mr. J. Verleisdonk en J.H.J. van Grootel nog enige belangrijke stukken bij het archief gevoegd. Zij waren als vennoten van de rechtsopvolger van beide fabrieken bereid het gehele archief te schenken aan de dienst.

Omdat de administratie van beide fabrieken geheel door elkaar liep, op enkele uitzonderingen na, is noodgedwongen de keuze gemaakt om de archieven als een geheel te beschrijven. Voor zover mogelijk is in de beschrijving aangegeven of de stukken betrekking hebben op Mierlo-Hout of Nuenen. De archieven beslaan 6 m1 en zijn behoudens de restrictie bij inventarisnummer 77 openbaar.