Diepenveen was in de 1e helft van de 20e eeuw in hoofdzaak een agrarische gemeente.
Dat bleek ook wel uit de meer dan 20 landbouworganisaties die onder invloed van de verzuiling, in de jaren 20 waren ontstaan.
In de crisisjaren werden werklozen o.a. ingezet om de nog aanwezige woeste gronden te ontginnen. Tegelijk met het in cultuur brengen van de gronden werden met behulp van rijkssteun veel boerderijen gesticht.
De industrie bleef beperkt, wat de gemeente als beleid ook heeft nagestreefd. Er waren steenfabrieken, een kalkbranderij, een kokosmattenfabriek en de Diepenveense Tabakcentrale, die in haar hoogtijdagen was uitgegroeid tot het grootste tabakcentrum van Nederland. Tevens verdient vermelding: de matrassenfabriek Auping en de vleeswarenfabriek Stegeman, die aanzienlijke werkgelegenheid boden.
In 1947 was nog ruim de helft van de bevolking werkzaam in de landbouw. Na de jaren 80 en 90 nam dit sterk af, wat eveneens gold voor de nijverheid. De dienstensector nam toe vooral in Diepenveen-dorp en Schalkhaar.
Midden jaren 80 was bijna de helft van de beroepsbevolking werkforens.