Het notarisambt dat in Overijssel in de middeleeuwen veelvuldig voorkwam, vaak gekoppeld aan geestelijken of secretarissen, is na de opstand tegen Spanje vrij spoedig na het jaar 1600 verdwenen. Voorzover het opmaken van publieke akten niet gemist kan worden, diende de burger zich te richten tot de schepenbanken of de secretarissen van het lokale bestuur. In Deventer waren er van oudsher drie stadssecretarissen ten dienste van de stedelijke rechtspraken het stedelijk bestuur.
In het rechterlijk archief van de stad treft men hun protocollen aan, met afzonderlijke registers ter registratie van testamenten. Handelsakten vindt men na 1600 in een vrij gering aantal in de memorieboeken, terwijl het handelsleven in de 17de en 18de eeuw in die gewesten, zoals Holland, waar het notariaat zich handhaafde, veel duidelijker naspeurbaar is in de notariële protocollen *  .

De uniformering van het openbare leven bracht in de Franse tijd voor Overijssel de wederinvoering van het notariaat. De introductie van het ambt in 1811-1812 viel samen met de afsplitsing van de rechterlijke bevoegdheden uit het stedelijk apparaat, dat zich sinds dat jaar uitsluitend met het bestuur had bezig te houden *  . De rechtspraak, de indeling van de rechterlijke organisatie, het notariaat en zijn organisatie werden door de toepassing van de Franse wetgeving centraal geregeld. Verkreeg het personeel voor de rechtspraak de status van ambtenaar, de notarissen werden alleen benoemd door de centrale overheid en waren gebonden aan wettelijke voorschriften, maar oefenden hun beroep voor eigen risico uit.
In 1811 was mr. H.J. Jordens één der drie stadssecretarissen; door zijn benoeming tot griffier aan de rechtbank van eerste aanleg alhier behield hij een ambtelijke functie.

Zijn halfbroer mr. D.J.R. Jordens voerde een particuliere praktijk als advocaat en procureur en vervulde een bezoldigde nevenfuctie als secretaris van de Commissie van Landbouw in het Departement Overijssel. Hij behoorde op 27 februari 1812 tot één van de drie gelukkigen die hier tot notaris benoemd werden; behalve Jordens verkregen mr. J. Chr. van der Linde en mr. W.H. van Marle een dergelijke aanstelling.
Alleen de werkzaamheid van Van Marle gaat terug tot 1811, aangezien hij als griffier van het toen ingestelde Vredegerecht reeds als waarnemend notaris mocht optreden *  .

In het kanton Deventer, dat de plaatsen Bathmen, Deventer, Diepenveen, Holten en Olst omvatte, resideerde buiten Deventer alleen te Olst een notaris. Het gevolg was dat de inwoners van de toen vrij dun bevolkte plattelandsgemeenten veelal gebruik maakten van een notaris te Deventer. Het is D.J.R. Jordens in zijn praktijk als notaris niet slecht gegaan. Hij had veel cliëntèle, zij het ook veel van de kleinere zaken *  . Daarnaast bleef hij als zaakwaarnemer of rentmeester voor enkele grondbezitters fungeren, die uiteraard bij verkopingen e.d. ook van zijn notariële bevoegdheden gebruik maakten. De degelijk opgebouwde praktijk werd door Jordens eerst op hoge leeftijd in 1855 aan zijn zoon mr. G.E. Jordens overgedragen. Deze zette de zaken op dezelfde voet voort. Slechts met moeite daartoe bewogen legde hij na een ernstige ziekte in 1900 op 87 jarige leeftijd het notarisambt neer. De notariële praktijk bleef niet in de familie; wel hield H.J. Jordens een aantal beheerszaken aan, zodat het archief van het kantoor nog doorloopt tot 1913. De heren Jordens hebben steeds kantoor gehouden in het grote huis van de familie in de Papenstraat.

Van meet af aan behoorde het tot de verplichtingen van de notaris, dat er een goed archief bijgehouden werd. De series minuten van de akten met als toegang daarop de repertoria dienden op gezette tijden overgedragen te worden aan de centrale bewaarplaats van alle notarissen in het arrondissement. De overige bescheiden bestaande uit de boekhouding, correspondentie, dossiers en andere toegangen dan de repertoria, vallen buiten de voorschriften. Deze inventaris laat zien hoe omvangrijk en nuttig die archivalia zijn. De vraag moet gesteld worden, in aansluiting op het standpunt van de Archiefraad *  , of het geen aanbeveling verdient om dit gedeelte van de notariële archieven eveneens onder werking van de wettelijke voorschriften te brengen, zodat bij de uiteindelijke overdracht der minuten en repertoria aan de beheerders van de archiefbewaarplaatsen in de zin der archiefwet ook deze bescheiden beschikbaar komen voor het archiefonderzoek.