Op 8 januari 1850 kwamen een 5 tal Harderwijker notabelen bij elkaar die zich het lot van de behoeftigen aangetrokken. Ze zullen in de stad Harderwijk de noodzaak gezien hebben om iets aan de problemen te doen van de mensen aan de onderkant van de maatschappij. In het begin van de 19e eeuw waren er veel sociaal ellendige toestanden. Bittere armoede en werkeloosheid brachten mensen tot de bedelstaf, al was dit verboden en strafbaar op grond van de wet van 1811.

Er was veel seizoenarbeid bijvoorbeeld onder de vissers, die konden vissen, als het ijs weer weg was. Maar bij de eerste werkers in juni 1850 zien we ook daghuurders, een kleermaker en een varkensslachter onder de bezembinders. Het is daarom niet verwonderlijk dat de oprichters mr. P. van Meurs, H. Zegers, H.B. Hulsink, J. Marcus en M. van Vledder in januari bij elkaar kwamen, in het winterseizoen met de meeste werkeloosheid. Hiermee was de vereniging tot wering van bedelarij door werkverschaffing geboren. Het doel was het verbeteren van het lot van de behoeftigen door een zedelijke norm aan te leggen, door de bedelarij uit te roeien en in de tweede plaats een stoffelijke norm te hanteren door het verschaffen van werk.

Men ging zeer voortvarend aan het werk. In mei werd het reglement vastgesteld en werd ondersteuning gevraagd van de Harderwijker bewoners en gemeente. In augustus waren er alleen al 120 vrouwen aan het werk met spinnen en breien. Het breien is wel de grootste en langstlopende bezigheid geweest 1850-1922. Hiermee behoorden de vrouwelijke arbeidsters tot de grootste groep, die door de vereniging geholpen kon worden. Het breien van sokken en handschoenen werd gedaan in opdracht van het koloniaal werfdepot.

Werkzaamheden die uitgevoerd werden zijn: heidebezems maken, mattenvlechten, spinnen, zwavelstokken maken, touwplukken of pluizen, breien, het wieden van stadspleinen, klompenmakerij, het omspitten van het armenland en sneeuwruimen van de markt.

Men verschafte niet alleen werk, maar leidde ook meisjes op in het nuttig handwerken. In 1871 werd hiervoor de naaischool opgericht voor meisjes van de hoogste klas van de armenschool.
Na dat de werkzaamheden gestopt zijn, werd het kapitaal gebruikt om verenigingen te steunen, die werkten voor het algemene nut en welzijn van Harderwijk.