Het eerste onderkomen van de Stichting bestond uit een kamer in het (oude) gemeentehuis van Harderwijk aan de Markt per 1 februari 1955, in maart van dat jaar uitgebreid tot twee kamers; per 1 augustus 1956 kwam daar, in verband met de komst van een tweetal functionarissen van de Stichting Gelderland, de vergaderkamer bij.

Per 1 januari 1957 kon van de N.V. GAMOG de voormalige directeurswoning bij het gasbedrijf van Harderwijk, gelegen aan de Scheepssingel, als tijdelijk onderkomen worden gehuurd.
Voor vergaderingen kon gebruik worden gemaakt van de raadzaal van Harderwijk.

Met ingang van 1 juli 1962 kon door de Stichting een zojuist gerestaureerd pand (een voormalige notariswoning), eigendom van de gemeente Harderwijk, gelegen aan de Bruggestraat no 49 als "definitieve" behuizing worden betrokken. Door de toenmalige "omvang" van de Stichting werd het hele gebouw benut. Voor het houden van vergaderingen was men niet meer van derden afhankelijk. In het pand bevond zich namelijk een fraaie vergaderzaal.

De afloop van de Streekverbetering in 1970 en de een jaar eerder plaatsgehad hebbende herstructurering hadden inkrimping van het personeelsbestand en vermindering van het aantal bij de Stichting gestationeerde krachten tot gevolg. Reeds in 1968 werd hieromtrent met de gemeente Harderwijk overleg gevoerd.
De gemeente Harderwijk, die reeds lang uit de kantoorjas was gegroeid, maakte van deze situatie gebruik om in de benedenverdieping per 1 januari 1970 haar centrale boekhouding onder te brengen. De Stichting werd (onder)huurder van de bovenverdieping.

Zo tegen 1975 bleek de ruimtehonger van de gemeente nog groter te zijn geworden. In verband met de afbraak van het oude postkantoor aan de Donkerstraat ten behoeve van de bouw van een HEMA-vestiging, moest een aantal aldaar gevestigde gemeenteafdelingen met spoed verkassen.

De Stichting Noordwest Veluwe had net een reanimatie achter de rug, was dientengevolge afgeslankt en had derhalve niet veel ruimte meer nodig. In overleg met de gemeente Harderwijk kon in 1976 het pand Schoenmakersstraat 11, na een grondige opknapbeurt, worden betrokken. De ironie van het lot wilde dat juist dit pand enige jaren daarvoor tot woning van de toenmalige directeur van de Stichting diende. Het jongerencentrum "De Hortus" had daarna een jaar nodig om een inwendige vernieuwing noodzakelijk te maken.
De Stichting heeft in de Schoenmakersstraat haar laatste jaren gesleten en is zij daar tot het laatste actief bezig geweest. Met ingang van 1 oktober 1982 werd het pand ontruimd in verband met de liquidatie van de Stichting.