Oprichting
Evert van de Poll, advocaat der Staten van Utrecht, bestemde in 1602 bij testament zijn vermogen tot instelling van een werkhuis.
Doel
Doel van het werkhuis was om 'ledichgangers' en bedelaars van de straat te houden. Het huis werd in 1604 ingericht in het voormalige Karmelietenklooster aan de noordzijde van het St. Nicolaaskerkhof en in 1615 overgebracht naar een gedeelte van het St. Nicolaasklooster aan de westzijde van hetzelfde kerkhof. Men hield zich er bezig met knopendraaien, matrasmaken en spinnen. Na de sluiting van het werkhuis in de achttiende eeuw werd het kapitaal bestemd voor uitdeling van preuves aan armen.
Beheer
In het testament worden vier executeurs genoemd, die de bevoegdheid hadden om bij overlijden van een van hen een ander in diens plaats te benoemen. Het door niemand gecontroleerde beheer van de executeurs schijnt al spoedig aanleiding te hebben gegeven tot klachten. In 1718 besloot de Vroedschap het beheer van de fundatie geheel over te brengen naar de stedelijke Momboirkamer, waar de fondsen onder toezicht van de Gecommitteerden ter Momboirkamer en van de executeurs zouden worden beheerd. Na de opheffing van de Momboirkamer kwam het beheer in 1841 terug bij de executeurs, die daarvan jaarlijks rekening en verantwoording moesten afleggen aan de burgemeester