Gedurende de eerste vijftig jaar van het bestaan van Kunstliefde was het ledental aan een maximum gebonden. De grote belangstelling voor het lidmaatschap maakte het noodzakelijk om dit maximum regelmatig op te trekken. De laatste verhoging had in 1850 plaats: van 100 naar 110 leden. In 1858 werden de beperkende bepalingen ten aanzien van het ledental opgeheven .

Onderstaand overzicht geeft de stijging van het ledental in de eerste halve eeuw weer:
1807-31 leden
1813-60 leden
1817-70 leden
1826-80 leden
1831-90 leden
1847-100 leden
1858-110 leden

Omstreeks 1875 telde het genootschap 200 leden en omstreeks 1890 300 leden. Daarna liep het ledental geleidelijk terug totdat in de jaren twintig van deze eeuw het reeds gesignaleerde dieptepunt werd bereikt: 23 stemgerechtigde leden. Hoewel Kunstliefde vanaf de oprichting uit werkende en kunstlievende leden heeft bestaan, zijn uit de 19de en begin 20ste eeuw geen aantallen van deze categorieën afzonderlijk bewaard gebleven. Na 1930 steeg het ledental weer snel om tenslotte in de jaren vijftig een nieuw record te bereiken. Dit record hield echter slechts enkele jaren stand, zoals uit het volgende overzicht blijkt:
1938-278 leden, waarvan 41 werkende leden
1945-287 leden, waarvan 66 werkende leden
1959-515 leden, waarvan 101 werkende leden
1965-352 leden, waarvan 83 werkende leden
1972-238 leden, waarvan 71 werkende leden *  .

In de eerste decennia van haar bestaan kende Kunstliefde alleen mannelijke leden. Het reglement van 1858 liet ook dames-leden toe, zij het zonder stemrecht. Dit reglement onderscheidde drie categorieën leden: gewone en buitengewone leden, en ereleden. De gewone leden waren weer onderverdeeld in werkende en kunstlievende leden.

Werkende leden waren zij die deelnamen aan de tekenoefeningen en van wie werk werd opgenomen in de circulerende portefeuille en-na 1856-werd toegelaten op de ledententoonstellingen. Kunstlievend lid kon iedereen worden die zich voelde aangetrokken tot de beeldende kunst. Hij beoefende die kunst zelf niet, of alleen als amateur. Onder buitengewone leden verstond men de leden die slechts tijdelijk verblijf hielden in Utrecht (officieren van het garnizoen, studenten) en minderjarige zoons van leden. Alleen de gewone leden waren stemgerechtigd en konden tot bestuurslid worden gekozen. Na 1900 hadden ook de tot deze categorie behorende dames-leden stemrecht.

In de statuten van ca. 1960 worden de werkende leden nader onderscheiden in werkende en kunstbeoefenende leden, adspirant-leden en buitenleden *  . Kunstbeoefenende leden waren kunstenaars die, in tegenstelling tot de andere werkende leden, voor hun levensonderhoud niet op de beoefening van hun kunst waren aangewezen. Adspirant-leden waren voorlopig tot het lidmaatschap toegelaten en bereidden zich voor op de permanente status van werkend of kunstbeoefenend lid. Buitenleden waren buiten de provincie Utrecht wonende kunstenaars die op grond van hun prestaties het lidmaatschap hadden verworven, of die afkomstig waren uit Utrecht en minstens zeven jaar werkend lid waren geweest. Stemgerechtigd waren volgens genoemde statuten alleen de in de provincie Utrecht woonachtige werkende en kunstbeoefenende leden en de tot bestuurslid gekozen kunstlievende leden. Nog in de jaren zestig heeft men het onderscheid tussen werkende en kunstbeoefenende leden laten varen, terwijl in de jaren zeventig het adspirant-lidmaatschap werd afgeschaft.

Om werkend lid te worden, moest men 18 jaar of ouder zijn en door één of meer werkende leden zijn voorgedragen. De ballotage had plaats in de algemene ledenvergadering, vóór 1915 ook wel op de avonden van de kunstbeschouwingen. Voor toelating tot het lidmaatschap was tweederde van het aantal uitgebrachte stemmen nodig. Kunstlievende leden konden door het bestuur direct worden aangenomen.