Willem Dircksz. van Bijlevelt wordt voor het eerst genoemd in een transportakte van 1662. Hij was toen brouwer te Vleuten. De brouwerij is later op een jongere tak overgegaan, zodat daarvan geen stukken in dit archief zijn, maar volgens inv. no. 28 lag deze in het dorp, tussen de Vleutense wetering en de Utrechtse weg. Willem Dircksz bleef land kopen, meest percelen van één tot drie morgen, die aan elkaar grensden en dicht bij het dorp lagen. Sommige kocht hij als boomgaard, andere maakte hij tot boomgaard (inv. no. 134) en deze landerijen worden nog steeds als boomgaard gebruikt.

Over zijn vader was niets te vinden, evenmin als over zijn geboorteplaats en jaar. Volgens het leenregister van den Ham was hij in 1715 70 jaar, maar de trouwdatum van zijn zoon Dirk (1682) doet vermoeden, dat Willem al vóór 1645 geboren was. Willem werd schepen te Vleuten, en vermoedelijk ook lid van de O.L. Vrouwe broederschap, waarover liter. Zijn mannelijke nakomelingen volgden dit voorbeeld en brachten het in de 19e eeuw tot schout, tot wethouder en tot burgemeester van Vleuten. Dit ging gepaard met een toename ven het familiebezit.

De grootste aanwinst voor de familie werd verkregen door het huwelijk van Willens zoon Dirk met Christina van Eck. Hierdoor kwam na de dood van Cornelis van Royen, Christina's halfbroer, de hofstede Hinderstein in de familie. Deze hofstede, met 54 morgen land, grensde aan de boomgaarden van Willem Dircksz en werd de kern van het familiebezit. De naam werd in de 18e eeuw gewijzigd in Alenvelt, terwijl de naam Hinderstein overging op de voormalige herberg de Swaan, die Johannes van Bijlevelt in 1756 gekocht had. Ook deze herberg grendde aan het andere bezit en door verdere aankopen van land werden de van Bijlevelts tenslotte eigenaars van bijna al het land tussen Vleutense wetering, Kantonnale weg, Themater weg en Groene weg.

Door aankoop en vererving verkreeg de familie ook bezittingen buiten het hierboven beschreven gebied. Een van de belangrijkste was de hofstede Puntenburg, waarvan de meeste landerijen oorspronkelijk kwamen uit de nalatenschap van Dr. Jan van Nes. Verder waren er bezittingen in naburige gemeenten en in Utrecht.

Wille, Dircksz had twee zonen, Dirk en Hendrik, die beide brouwer waren, de eerste te Utrecht, in de brouwerij de Boogh, de tweede te Vleuten, opvolger van zijn vader. Dirks zoon Hendrik werd ook brouwer te Utrecht (brouwerij de Wereld) maar met hem schijnt de tak van Dirk te zijn uitgestorven. In de 19e eeuw splitste de familie zich in twee takken. De brouwerij ging toen over op Johannes Hendrikus Josephus, jongste zoon van Willem Hendrik van Bijlevelt. De oudste zoon, Paulus Martinus, had veel openbare functies; een neerslag van zijn werkzaamheden bevindt zich in het archief. Ook was hij een tijd lang eigenaar van huize dan Ham (1811-1820). Zijn zoon, Simon P.W.H. van Bijlevelt studeerde aanvankelijk medicijnen te Utrecht; zijn naam komt echter niet voor in enig examenregister en na de dood van zijn Vader, in 1841, vestigde hij zich te Vleuten. Hij werd daar lid van de gemeenteraad, later wethouder, en deed zelfs een poging om burgemeester te worden, een functie, die wel een
tijd lang bekleed is door zijn neef Gerardus Johannes Hendrikus van Bijlevelt.

In de 20e eeuw was van deze oudste tak alleen Paulina P.J.O. van Bijlevelt over. Zij schilderde en was veel op reis, tot zij op 39-jarige leeftijd huwde met Djemal Effendi, een Turks officier. Vanaf dat ogenblik had zij haar domicilie in Constantinopel en liet zij haar goederen beheren door een notaris te Utrecht, eerst J. de Klerck, later W.J. Fortuyn Droogleever. In de eerste wereldoorlog woonde het echtpaar DJemal-van Bijlevelt wel te Vleuten, maar het beheer door notaris de Klerck bleef bestaan. In 1921 keerden zij naar Constantinopel terug, waar Djemal spoedig daarop overleed. Paulina hertrouwde in 1922 met Hassan Tahsine Bey, een Albaniër, door de Engelsen als commissaris van politie aangesteld in Constantinopel, maar in 1922 door de nieuwe Turkse regering bij verstek ter dood veroordeelde Het echtpaar vluchtte naar Nederland en vestigde zich op Alenvelt te Vleuten, waar Paulina in 1947 overleed.