1932 De crisis werkte nu in volle omvang door op de kalkzandsteenindustrie. Door gebrek aan orders liep de voorraad dermate snel op, dat eind februari door gebrek aan ruimte op het tasveld de productie moest worden stilgelegd. In de rest van het jaar werd er alleen gewerkt van begin april tot half mei en in september en oktober. Het collectief contract voor het personeel, dat nog begin 1932 op de oude voorwaarden was voortgezet, werd aan het eind van het jaar opgezegd.

1933 Er werd een nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst aangegaan met een loonsverlaging van 10 %. Het jaar 1933 liet een eenmalige opleving zien naar het oude niveau. De kalkzandsteenproducenten wisten het prijsniveau van steen op peil te houden door zich te verenigen in de Vereniging van Nederlandse Kalkzandsteenfabrikanten (VNK), waardoor men met de handelaren in bouwmaterialen, en in het bijzonder de importeurs van Belgische steen, een prijsconvenant kon aangaan. Naast de twee ploegen werd gedurende 2,5 maand ook 's nachts gewerkt, zodat het bedrijf van zondagnacht twaalf uur tot zatermiddag één uur zonder onderbreking in bedrijf is. Betalingsmoeilijkheden door debiteuren werden vermeden door uitsluitend aan handelaren in bouwmaterialen te leveren. Voor het eerst werden meer stenen per auto afgevoerd dan per schip, een ontwikkeling die zich in de volgende jaren zal voortzetten. Eind december was het tasveld weer bijna vol met steen en wanneer er strenge vorst invalt, die de verwerking van het zand bemoeilijkte, werd het bedrijf stilgelegd en het personeel ontslagen.

1934 Het contract bij het VNK werd verbroken, waardoor de onderlinge concurrentie weer grote vormen aannam. De prijzen zakten tot een dieptepunt. Ondanks het feit, dat men weer stenen in Engeland afzette, bleef de aflevering van steen ver beneden de productiehoeveelheid. De collectieve arbeidsovereenkomst werd begin 1934 verlengd, maar aan het eind van het jaar opgezegd. Op iedere werkploeg werden één a twee arbeiders bespaard door ingebruikname van een electrische elevator voor het laden van de zand-lorries. Een verdere besparing op de loonkosten vond plaats door ingebruikname van een nieuwe steengrijper. De beide paarden werden vervangen door een motortractor.

1935 De productie daalde verder. De CAO werd aangegaan met een verlaging van 5%. Na aanvaarding van de wet op de verbindendverklaring van ondernemersovereenkomsten nam het VNK onmiddellijk stappen om een 48-urige werkweek te verkrijgen in de kalkzandsteenindustrie, zodat bij verbindendverklaring alle fabrieken slechts met één ploeg mochten werken, om zodoende de overproductie te verminderen. Het bedrijf bestond in 1935 25 jaar, ter gelegenheid waarvan een receptie werd gehouden in het Jaarbeursgebouw te Utrecht.

1936 De beoogde ondernemersovereenkomst kwam niet tot stand. Wel werd bij KB in november het werken met twee ploegen verboden, op aandrang van het VNK en de gezamenlijke arbeidsorganisaties. Hiervan was direct enig gunstig effect merkbaar. De CAO werd niet verlengd. Er werd slechts een regeling getroffen voor de grondlonen, met een algehele verlaging van 12%. De bedrijfsleider Hake nam na 23 jaar ontslag. De functie van bedrijfsleider werd nu gecombineerd met die van metaaldraaier. Over het gehele jaar werd slechts gedurende 29 weken geproduceerd.