Het is niet verwonderlijk dat Van der Gouw en Bloemen elkaar vonden: beiden "risen from the ranks", beiden een goede hand van schrijven, beiden interesse in de lokale en regionale geschiedenis, beiden zochten regelmatig met hun pen het discours. Bloemen was de voorganger van Van der Gouw als secretaris bij het Algemeen Rijksarchief. Naderhand werd hij bedrijfsarchivaris bij de Staatsmijnen. Met name in die hoedanigheid lag ook zijn kennis en kwaliteit bij de registratuur, een in die tijd wat onderkomen aspect in het Nederlands archiefwezen. Bloemen was actief in verschillende gremia op dit gebied. Op het gebied van 'bewaren' waren ze misschien iets verschillend: Van der Gouw ruimde nogal eens op, hield meestal geen afschriften of kopieën van zijn uitgaande brieven bij, daar waar Bloemen, zo lijkt het, ieder klad, concept van zijn artikel bewaarde, van iedere brief een doorslag in zijn archief hield. Zelfs zijn fiches voor een onderzoek plakte hij op stroken om ze beter te kunnen bewaren. Over zijn privé leven vinden wij eigenlijk nauwelijks iets: alleen enkele documenten over zijn huizen in Meerssen en Maastricht en een paar mapjes met wat privé-correspondentie. De collectie geeft echter een goed beeld van een gedreven archivaris en historisch onderzoeker, die ook maatschappelijk zeer betrokken was vanuit zijn Rooms-katholieke achtergrond. De collectie verdient eigenlijk niet te worden geclassificeerd als documentatie, omdat er zeer veel correspondentie bij zit. Bij een eventuele bewerking verdient het aanbeveling vooral eerst een bibliografie van Bloemen op te stellen, die bij de ordening goede diensten kan bewijzen. De voorlopige mappen zijn meestal voorzien van nummers: honderdtallen voor vaak archivistische onderwerpen, duizendtallen voor de meer historische artikelen. Dit zou erop kunnen wijzen dat er ooit een lijst is opgesteld. Deze is echter niet aangetroffen. Maastricht, 5 januari 2010. R.C. Hol