Charles Louis Guillaume Joseph de Keverberg werd op 13 maart 1768 geboren op het kasteel Aldengoor bij Haelen. Zijn opvoeding werd uitnemend verzorgd. Hij studeerde te Bonn aan de keurvorstelijke universiteit in de rechten, waar hij onder de invloed kwam van de Franse wijsbegeerte. Dit heeft zijn verdere levensloop bepaald. Hij werd voor zijn tijd een vooruitstrevend man, het licht uit Rome versmadend voor dat uit Parijs. Later aanhanger van Kantiaansche wijsbegeerte, heeft hij zich toch kort voor zijn dood met de Moederkerk verzoend.

Na het verlaten van de universiteit kreeg hij als lid der ridderschap van Pruisisch-Gelre, waar hij bezittingen had, toegang tot de Statenvergadering van dat kwartier. Onder het Franse bewind bekleedde hij enige ambten in zijn geboortestreek. Na de machtsovername door Napoleon raakte de carrière van Van Keverberg in een stroomversnelling. Gedurende zes jaar was hij sous-prefect van het arrondissement Kleef en daarna, van maart 1811 tot het najaar van 1813, prefect van het departement van de Boven-Eems, met Osnabrück als hoofdstad. Vooral het onderwijs had zijn belangstelling, maar ook de kunsten en wetenschappen werden door hem bevorderd en beoefend.

Met Goethe was hij bevriend. Met het verdwijnen leek ook het doek voor Van Keverberg te vallen. Maar koning Willem I kon de oude administrateurs maar al te goed gebruiken. In 1815 werd Van Keverberg gouverneur der provincie Antwerpen, en reeds twee jaar later van Oost-Vlaanderen: ‘le plus beau gouvernement de ses états.’ En weer twee jaar later verhief de koning hem tot staatsraad in gewone dienst. In deze betrekking ontwikkelde hij veel activiteit en had hij, volgens eigen getuigenis, grote invloed op den gang der regering.

In het najaar van 1830 behoorde hij tot de Belgische leden van de staatscommissie-Pabst tot Grondwetsherziening. Als trouw aanhanger van Willem I en voorstander van de Hollandse-Belgische eenheid nam hij, terwijl de andere Belgen zich spoedig terugtrokken, deel aan alle werkzaamheden van de commissie. Hij behoorde zelfs tot de leidende figuren in die commissie en achtte een federatie van noord en zuid niet onmogelijk. Evenwel werd ook hij, als alle functionarissen die buiten de oude provincies geboren waren, krachtens besluit van de koning van zijn betrekking ontheven. Beroofd van een aanzienlijk deel van zijn inkomsten, troostte hij zich met wijsgerige overpeinzingen, maar ook met wetenschappelijke studies. In 1834 publiceerde hij zijn breed opgezet ‘Du royaume des Pays-Bas’, een apologie van het gouvernement van Willem I en tevens een antwoord op Nothomb's ‘Essai historique et critique sur la révolution belge’. Zijn loon bleef niet uit; de Raad van State werd weer voor hem ontsloten. Hoe hoog de koning hem schatte, blijkt wel uit de door prof. Colenbrander uitgegeven ‘Gesprekken met koning Willem I’. Hij overleed in Den Haag de 30 November 1841 na een langdurige ziekte, en werd in het familiegraf te Haelen bijgezet.

J.Z. Kannegieter, Baron de Keverberg en grondwetsherziening van 1815, in: De Gids. Jaargang 95(1931) p. 384-396, vnl. 387-388.