Vanaf de zeventiende eeuw was het gebruikelijk dat schepenen advies vroegen bij één of meer onpartijdige advocaten in de stad. Deze beroepsjuristen stelden niet allen een advies op, maar maakten vaak ook al een concept-vonnis, dat vervolgens op naam van de schepenen werd uitgesproken. In het Overkwartier van Gelre was deze vorm van advisering (merkwaardig genoeg) uitdrukkelijk door de Gelderse Land- en Stadrechten van 1619 verboden, maar in het aangrenzende Thorn was dit een normale praktijk. Voor procespartijen waren daar aanzienlijke kosten mee gemoeid. Om die reden maakte de vorstin-abdis in 1753 een einde aan het misbruik dat twee schepenen met het dossier naar de stad trokken en daar op kosten van de procespartijen net zo lang bleven logeren totdat de advocaat zijn advies had uitgebracht. (41) Voortaan mochten de stukken alleen nog maar verzegeld met de post worden verstuurd. Kennelijk was dit niet geheel tot genoegen van de schepenen, want in een attest uit 1755 verklaarden de schepenen dat zij met deze ordonnantie waren 'geturbeert'. Het was altijd vrij geweest om bij 'impartiaele en legale advocaten advijs in te haelen', zonder dat partijen wisten wie dat was. (42)