De "Oude Zes" is de benaming van een groep van oorspronkelijk acht Nederlandse jamfabrikanten die reeds vóór 1914 onderling overleg voeren. Het aantal fabrikanten dat bij dit overleg betrokken is varieert voortdurend. In 1958 bijvoorbeeld zijn nog vijf jamfabrikanten werkzaam in Nederland. Daar de benaming "Oude Zes" het meest op de stukken voorkomt is daarvoor gekozen. Sinds 1920 komen deze producenten regelmatig bijeen om de oogstvooruitzichten en prijsontwikkelingen van jams en vruchtenconserven te bespreken. *  . De leden hebben geen financiële verplichtingen ten opzichte van elkaar en er bestaat tussen hen geen andere binding dan de onderling gemaakte afspraken. De notulen van hun vergaderingen *  handelen over de prijzen van producten, kosten van emballage, kwaliteit en samenstelling van conserven, alsook over de invoering van het cadeaustelsel (waardezegels e.d.). Dit informele overleg heeft geleid tot een nagenoeg gelijke consumentenprijs voor de merkartikelen en de betrokken fabrikanten.

In 1953 ontstaat tussen de "Oude Zes" en de Economische Controle Dienst van het Ministerie van Economische Zaken een discussie over het feit, of de vorm van samenwerking van de leden van de "Oude Zes" onder het kartelbesluit valt of niet. Uit een schrijven van 18 juli 1956 aan het Ministerie van Economische Zaken, Directie Ordeningsvraagstukken, blijkt dat de "Oude Zes" op 5 juli 1954 een overeenkomst aangemeld hebben vallende onder het kartelbesluit (zie inv.nrs. 1450 en 1451).