De poldermolen, een windschepradmolen, stond in het oostelijk deel van de polder en sloeg het polderwater uit op de Rijn door een ongeveer 480 meter lange voorboezem. In het begin van de 20ste eeuw ontstonden er steeds meer problemen met het waterpeil. De molen was niet in staat een geregelde waterstand te waarborgen. Gezien de hoge waterstand en het feit dat het onderhoud van de molen met bediening iedere jaar grotere uitgaven vereiste werd in 1927 besloten de polder bij wijze van proef door het gemaal van de polder Kerk en Zanen te doen bemalen. De proef was succesvol en er werd een contract van 10 jaar aangegaan, na deze 10 jaren zou het contract van jaar tot jaar stilzwijgend verlengd worden. De polder wilde graag een doorvaart maken in de Compierekade maar dit voorstel werd door de polder Kerk en Zanen afgewezen; zij stelden voor de waterlozing te laten geschieden door een duiker in de kade aan te brengen. Uiteindelijk werd in 1929 besloten tot een doorgraving ter breedte van 2 meter in de Compierekade en een overbrugging daarover ter breedte van 3,5 meter aan te brengen. In de doorgraving werd een schuif aangebracht zodat de doorgraving te allen tijde kon worden afgesloten. Dit alles door en voor rekening van de Hoornsche polder. De bestaande watermolen werd afgebroken en de voorboezem van de molen afgedamd waardoor tevens het kadeonderhoud van de polder voor het grootste gedeelte zou komen te vervallen.

De bemalingsovereenkomst met polder Kerk en Zanen eindigde in december 1938, omdat de Hoornse polder zich niet kon verenigen met de voorwaarden die Kerk en Zanen stelde. De belangrijkste waren dat de bemalingskosten voor beide polders gelijk zouden komen te liggen en het contract alleen met wederzijds goedvinden opzegbaar zou zijn. De Compierekade werd weer in zijn oorspronkelijke toestand hersteld.
De bemaling werd per 1 januari 1939 opgedragen aan polder Rietveld. Om dit doel te bereiken werden door en voor rekening van de Hoornse polder de deuren van de Burgemeester van der Vliessluisje weggenomen en in de Kruiskade, welke beide polders van elkander scheidde, op een viertal plaatsen doorgravingen ter breedte van twee meter gemaakt. Deze doorgravingen alsmede overbrugging en beschoeiing kwamen voor rekening van de Hoornse polder. Zowel polder Rietveld als de Hoornse polder verplichtten zich hun respectieve kaden en waterkeringen in behoorlijke staat te onderhouden, terwijl het aan de respectieve besturen vrij was elkanders kaden te inspecteren. Nieuwe duikers of sluizen in grenzende wateren mochten alleen na schriftelijke toestemming van de andere polder worden aangebracht. *