De polder had aanvankelijk zijn eigen molen, die uitsloeg op de Aar. *  In 1824 stelde het bestuur vast dat belangrijke reparaties aan de molen moesten plaatsvinden. Omdat deze reparaties een zware belasting voor de ingelanden zouden hebben betekend, kwam men op het idee om de polder voortaan te laten bemalen door de Nieuwkoopse droogmakerij. Nadat één jaar bemaling op proef door de Nieuwkoopse droogmakerij goed was bevallen, sloten de Korteraarsche polder en de Nieuwkoopse droogmakerij in september 1826 een overeenkomst waarbij de droogmakerij zich verplichtte de polder te bemalen tegen betaling van f. 160,- per jaar. Op 11 november 1826 werd deze overeenkomst door dijkgraaf en hoogheemraden van Rijnland goedgekeurd. * 

Zoals reeds vermeld werden rond de jaarwisseling 1857/1858 besprekingen gevoerd over een mogelijke gemeenschappelijke bemaling van de Bloklandsche en de Korteraarsche polder door de molen van de Bloklandsche polder. Omdat de ingelanden van de Korteraarsche polder het plan voor gemeenschappelijke bemaling te duur vonden, kwam van dit plan niets terecht. * 

De droogmaking van de uit plassen bestaande oostelijke gedeelten van beide polders leidde wel tot een gemeenschappelijke bemaling. De droogmakerij in beide polders, omringd door één gemeenschappelijke ringdijk, werd bemalen door een stoomgemaal, De Horden genaamd, dat zijn water uitsloeg op de Kromme Aar. Het gemaal van de droogmakerij nam ook de bemaling van de hoger gelegen gronden in de beide polders over. Op 21 april 1886 verzocht het bestuur van de Korteraarsche polder aan het bestuur van de polder Nieuwkoop om het bemalingscontract van 1826 buiten werking te stellen. Sinds 1 januari 1887 bemaalde gemaal De Horden ook de niet tot de droogmakerij behorende gedeelten van de beide polders. *