Op 29 december 1896 richtten Peter Christiaan Joseph Haffmans, kassier te Roodebeek, gemeente Bergen (Limburg) en Joseph Steegh, industrieel en koopman te Blerick, een vennootschap onder firma op, genaamd firma Haffmans en Steegh, voor de duur van 20 jaar, ingaande 1 januari 1897, met het doel een bedrijf uit te oefenen van bankier en kassier. Daartoe huurden de beide vennoten op 30 december 1896 van August Wendehorst, koopman te Venlo, een herenhuis met tuin gelegen aan de Spoorstraat 14 te Venlo om het als kantoorpand in te laten richten onder andere door het aanbrengen van een loket. Op 11 januari 1897 opende de bank haar deuren voor cliënten. Naast het in ontvangst nemen van gelden en het beheer daarvan, was het verstrekken van kredieten aan het bedrijfsleven in Venlo en omstreken een belangrijke taak.

Vanaf december 1918 brak in Nederland voor handel en industrie een tijdperk aan van bloei. Het gevolg was, dat de kredietbehoefte toenam en er een steeds groter beroep werd gedaan op de banken. Om op adequate wijze hieraan te kunnen voldoen zocht en kreeg de directie van Haffmans en Steegh steun bij de veel grotere Amsterdamse Bank te Amsterdam en werd de vennootschap onder firma omgezet in een naamloze vennootschap, de Bank van Haffmans en Steegh NV. Daarmee kon de bank, met behoud van eigen naam, gebruik maken van de zakelijke infrastructuur en de steun van de Amsterdamse Bank. Deze samenwerking kwam de onderneming zowel in binnen- en buitenland ten goede.

De vennoten Chrétiën Haffmans en Arthur Steegh en de gedelegeerde commissarissen A.G.L. Steegh en O.M.F. Haffmans participeerden voor 60 procent in de nieuwe NV. De hoofdzetel bleef in Venlo. Vanaf 1927 bestond er al een filiaal van de bank te Helden, gelegen in een woonhuis van een der medewerkers van de bank, dat één dag in de week was geopend. In 1939 werd er een filiaal te Tegelen geopend. De oorlogswinter van 1944 bezorgde de bank grote moeilijkheden. Daar het gebouw maandenlang in de vuurlinie lag, werd het zwaar beschadigd, maar bleef de kluisinrichting wonder boven wonder intact. Onder leiding van de zonen van de oprichters mr E.M.O. Haffmans en mr R. Steegh kon de bank zich in het zeer snel herstellende Venlo gunstig ontwikkelen. Toch zou het nog veertien jaar duren voordat in april 1958 op de plaats van het oude gebouw de eerste schop voor een modern gebouw in de grond kon worden gestoken.

In 1964 fuseerde de Amsterdamse Bank met de Rotterdamse Bank tot de Amsterdam-Rotterdam Bank NV en daarmee werd de Bank van Haffmans en Steegh een agentschap van de nieuwe bankcombinatie. Per 1 april 1972 vond de integratie plaats tot AMRO-Bank NV, kantoor Venlo en bestaat de Bank van Haffmans en Steegh uitsluitend nog als lege NV, waarin geen economische activiteiten meer plaatsvinden.

De oprichtingsstatuten van 1896 vermelden als taak van de bank onder andere het aankopen of verkopen van onroerende goederen, het aangaan van borgtochten, het verstrekken van kredieten en voorts de handel in effecten. De statuten van 1920 vermelden ook een agentschap in assurantiezaken. Het aantal personeelsleden bestond bij de oprichting uit het statutair vastliggend aantal van twee vennoten (directeuren) en uit tenminste één procuratiehouder. Buiten dit basisaantal van drie personen werden enkele kantoorbedienden aangetrokken. Van 1908-1945 zijn personeelsgegevens aanwezig. Hieruit blijkt, dat de bank in 1908 acht personeelsleden in dienst had en dit aantal in 1913 en volgende jaren geleidelijk aan steeg, in 1924 het maximale aantal bereikte van drieëndertig om in 1936 een dieptepunt te bereiken van negentien personen. Het personeel diende strikte geheimhouding te bewaren omtrent alle verrichtingen, geschriften en relaties van de bank, alle door of vanwege de directie opgedragen werkzaamheden nauwkeurig te verrichten, de werktijden stipt in acht te nemen en desgewenst overwerk te verrichten.

Het totale aantal werkuren bedroeg tweeënveertig, terwijl overwerk extra werd betaald. Het aantal door de werkgever betaalde vakantiedagen bedroeg in de jaren dertig veertien. Zonder toestemming van de directie mochten beambten geen werkzaamheden verrichten voor andere personen of instellingen of zaken voor eigen rekening uitoefenen. De beambten mochten voorts niet speculeren in fondsen of goederen. Vanaf 1932 werden de vaste personeelsleden opgenomen in het pensioenfonds van de Amsterdamse Bank NV te Amsterdam. De Bank van Haffmans en Steegh dankte haar naamsbekendheid niet louter en alleen aan de bankzaken, maar vooral aan het feit, dat de directieleden en een aantal personeelsleden door hun bestuursfuncties in de politieke, sociale, charitatieve en economische organisaties nauw waren verbonden met het maatschappelijk leven. Zij konden daardoor steunen op een omvangrijke kennis van personen, (lokale) omstandigheden en verhoudingen.