270c Proces Eichmann ( NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies )
270c
Proces Eichmann
Openbaarheid
Het archief is in zijn geheel openbaar.
laatste wijziging 25-03-2020
591 beschreven archiefstukken
Geschiedenis
Adolf Eichmann (1906-1962) kreeg in 1940 de leiding van Referat IVD4 van het Reichssicherheitshauptamt in Berlijn. De taak van het referaat was emigratie en gedwongen migratie (meestal naar ghetto’s) van joden. In maart 1941 kreeg zijn referaat een andere aanduiding, IVB4, en een andere taakomschrijving. Referat IVB4 werd toen het bureau dat de Endlösung moest organiseren.
Op 11 mei 1960 werd Eichmann in Argentinië gearresteerd door de veiligheidsdienst van Israël. Op 11 april 1961 begon het proces tegen hem in Jerusalem. 1 juni 1962 werd de hem opgelegde doodstraf voltrokken.
laatste wijziging 25-03-2020
591 beschreven archiefstukken
Inventaris
121 Afschrift van een brief van Knochen, BdS-Parijs, aan Müller, RSHA-Amt IV, over de Endlösung der Judenfrage in Frankrijk, 12 febr. 1943.
270c Proces Eichmann
Inventaris
121
Afschrift van een brief van Knochen, BdS-Parijs, aan Müller, RSHA-Amt IV, over de Endlösung der Judenfrage in Frankrijk, 12 febr. 1943.
laatste wijziging 15-04-2010
N.a.v. de mededeling van Eichmann aan Knochen, dat alle Franse Joden gedeporteerd worden wijst Knochen op het volgende. De Franse regering heeft onder Duitse druk de niet-Franse en statenloze Joden voor deportatie vrijgegeven. Zij verzet zich echter tegen de deportatie van Franse Joden; vooral Pétain gaat hierin voorop. Ook heeft zij de invoering van de ster in het tot voor kort nog onbezette deel tegengehouden. Darquier de Pellepoix, de Franse Jodencommissaris staat machteloos. Laval zegt wel te willen, maar redt zich er uit met twee argumenten: 1 . De Italianen beschermen in hun zone alle Joden van elke nationaliteit en verbieden de Fransen iets tegen de Franse Joden te ondernemen; 2. Pétain dreigt met aftreden als Franse Joden geconcentreerd, laat staan gedeporteerd worden. De Franse politie doet alles om de deportatie van Franse Joden te verhinderen. Toen op een gegeven moment een transport Franse Joden (strafgevallen uit het bezette gebied) weg moest, ondernam de Franse politie een razzia en bood terstond 1.300 niet-Franse Joden in ruil aan voor het transport. Nu gaan beide groepen weg. Een feit blijft dat algemene maatregelen tegen alle Franse Joden politieke gevolgen zou hebben. Nog meer dan elders rekent men in Frankrijk op een Duitse nederlaag. Vooral tegenover de Amerikanen, die hun Noord-Afrikaanse gebied bezet houden, willen de Fransen zich onafhankelijk betonen door aanwijzingen van de Duitse regering niet op te volgen. Tegenover de Duitsers wijzen de Fransen steeds weer op het onweerlegbare prosemitische optreden der Italianen in hun zone ten oosten van de Rhone. Zo ontstaat de opvatting dat er een principieel verschil is tussen Duitsers en Italianen m.b.t. het "Jodenvraagstuk". Italiaanse militairen zijn bij Joden ingekwartierd en onderhouden vriendschappelijke contacten.
Van Franse zijde wijst men reeds op de ondermijnende invloed van pacifisme en communisme in het Italiaanse leger door het contact met de Joden. Ook de heel goede betrekkingen van de Italiaanse soldaten met de Franse bevolking is er het gevolg van. In de Italiaanse zone leeft aldus de opvatting dat de Italiaanse troepen zich bij een Amerikaanse aanval niet zullen verdedigen. Het gevolg van dit alles is dat Vichy enerzijds op de Italianen neerkijkt, anderzijds de Duitse eisen m.b.t. de Jodenvervolging weerstreeft. Samenvattend acht Knochen de "Endlösung" in Frankrijk alleen mogelijk als de Franse politie ingezet kan worden en alle anti-Joodse maatregelen ook in de Italiaanse zone ingevoerd zijn. De medewerking van de Franse autoreiten kan verkregen worden middels politieke toezeggingen. Laval heeft op 12 februari 1943 tijdens een bespreking verklaard, dat de Amerikanen Frankrijk allerlei beloften (o.m. de Italiaanse kolonies) hadden gedaan. Van Duitse zijde was hem nog geen toezegging gedaan.
laatste wijziging 25-03-2020
591 beschreven archiefstukken
Kenmerken
Datering:
[1937-1945] 1961-1962
over het archief:
Adolf Eichmann (1906-1962) kreeg in 1940 de leiding van Referat IVB4 van het Reichssicherheitshauptamt in Berlijn. De taak van het referaat was emigratie en gedwongen migratie (meestal naar ghetto’s) van joden. In maart 1941 kreeg zijn referaat een andere aanduiding, IVB4, en een andere taakomschrijving. Referat IVB4 werd toen het bureau dat de Endlösung moest organiseren.
Op 11 mei 1960 werd Eichmann in Argentinië gearresteerd door de veiligheidsdienst van Israël. Op 11 april 1961 begon het proces tegen hem in Jerusalem. 1 juni 1962 werd de hem opgelegde doodstraf voltrokken.
Op 11 mei 1960 werd Eichmann in Argentinië gearresteerd door de veiligheidsdienst van Israël. Op 11 april 1961 begon het proces tegen hem in Jerusalem. 1 juni 1962 werd de hem opgelegde doodstraf voltrokken.
Soort:
Collectie
aard van de documenten:
De collectie bestaat vooral uit stukken die vanuit Nederland zijn ingebracht in het proces tegen Eichmann.
Openbaarheid:
Volledig openbaar
Omvang:
4,3 meter, 34 dozen
Status:
NIOD-KNAW collectie
Trefwoorden:
Categorie:
Archiefvormer(s):
laatste wijziging 25-03-2020
591 beschreven archiefstukken