Op 31 oktober 1941 berichtte het Joodsche Weekblad dat de werkkring van de Joodsche Raad voor Amsterdam in opdracht van de Duitse autoriteiten was "uitgestrekt over geheel Nederland". De aan te wijzen plaatselijke en provinciale vertegenwoordigers zouden ondergeschikt zijn aan de Joodsche Raad voor Amsterdam. Die opdracht van de Duitse autoriteiten hadden voorzitters Asscher en Cohen vier dagen tevoren mondeling gekregen van Böhmcker en Lages. Een half jaar daarvoor was al een memorandum geschreven dat voorzag in de samenstelling van een landelijke Joodse Raad *  . Hierin werd een blauwdruk geschetst voor een Joodse Raad voor Nederland met acht provinciale afdelingen, die elk drie tot vijf leden zou hebben. Zuid-Holland was bedeeld met twee afdelingen: één voor Den Haag en Leiden, één voor Rotterdam en de overige steden. Noord-Holland kreeg een afdeling in Haarlem die voor de hele provincie minus Amsterdam bevoegd was. In Utrecht, Arnhem en Enschede kwamen afdelingen voor respectievelijk de provincies Utrecht, Gelderland en Overijssel. In Groningen was een afdeling gevestigd voor de noordelijke provincies en afdeling Eindhoven bestreek de zuidelijke provincies. Voor de kleinere plaatsen konden lokale vertrouwenspersonen aangewezen worden. De benoeming van de provinciale vertegenwoordigers en de plaatselijke vertrouwenspersonen geschiedde door het landelijke bureau in Amsterdam.