De Winterswijkse vereniging werd opgericht in 1910 ter bestrijding van de volksziekte tuberculose. TBC-besmetting werd vroeger op het platteland niet alleen veroorzaakt door kontakt met menselijke patiënten, maar ook veelvuldig overgebracht door rundvee, pluimvee en varkens. De vereniging had sedert 1912 een terrein in gebruik, gelegen aan de Misterweg ter plekke van de huidige wijk Alma, waar patiënten konden kuren. Daartoe waren in de tuin en op de fundamenten van de voormalige villa "Alma" lighallen geplaatst. In 1918 werden nieuwe hallen in gebruik genomen op het landgoed "Eelink" aan de Kottenseweg. De vereniging ontving vanaf 1919 gemeentelijke subsidie. Ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van de lighallen in 1922 werd door vrouwelijke patiënten een wandkleed geborduurd, waarop een impressie van het complex met de namen van bestuursleden en de handtekeningen van circa 1200 donateurs. Na de gereedkoming van het nabijgelegen Algemeen Ziekenhuis in 1926 werd de verzorging van TBC-patiënten geleidelijk verplaatst naar een nieuw paviljoen van die instelling. Daarnaast beschikte de vereniging over ligtenten, die bij patiënten thuis werden geplaatst. Ook werden TBC-lijders zonodig materieel en financieel geholpen, variërend van extra voeding om aan te sterken, tot benodigdheden voor verblijf in een sanatorium en reisgeld voor bezoekende gezinsleden. De landelijke organisatie en de Winterswijkse vereniging droegen financieel bij in de verpleegkosten van plaatsgenoten in sanatoria elders. Plaatselijk organiseerde men jaarlijks collecten voor de landelijke zusterorganisaties "Zonnestraal" en "Emmabloem".

De vereniging had een eigen verpleegster in dienst, de zg. huisbezoekster of enquêtrice, die later ook elders in de regio de consultatiebureau's assisteerde. Tengevolge van wijzigingen in de subsidieregeling van de Rijksoverheid werden in de loop van de jaren "50 de uitvoerende taken overgedragen aan de wijkzusters van de zg. Kruisverenigingen. Landelijk kampten zusterverenigingen en overkoepelende organisaties met dalende belangstelling en financieringsproblemen, hetgeen leidde tot sluiting van Nederlandse sanatoria in binnen- en buitenland. Hoewel de Winterswijkse vereniging in 1982 nog circa 800 leden telde en over een banktegoed van circa f 27.000,- beschikte, werd ook zij in 1983 opgeheven, waarna het batig saldo werd verdeeld onder diverse aan de patiëntenzorg gerelateerde verenigingen en instellingen. Ter afsluiting werd het wandkleed uit 1922 op 2 maart 1984 overgedragen aan de plaatselijke Kruisvereniging, die jarenlang de TBC-controle verzorgde. Dit doek heeft enkele decennia in het consultatiebureau aan de Weverstraat gehangen en bevindt zich sedert 2004 in het zorgcentrum "Pronsweide" aan de Morgenzonweg. De financiële afwikkeling van de liquidatie werd in 1986 afgerond.