Het gehele gebied viel oorspronkelijk onder het wereldlijke en kerkelijke gezag van de vorstbisschoppen van Munster. Van Gijsbert van Bronkhorst, die door zijn huwelijk in 1360 met erfdochter Henrik(a) van Borculo-Dodinkweerde heer van Borculo werd, is bekend dat hij tussen 1364 en 1379 de helft van de heerlijkheid Borculo in bezit had. De andere helft behoorde toe aan de heer van Wisch. In de 17e eeuw is de leenband met Munster verloren gegaan. De heerlijkheid Lichtenvoorde werd in die tijd zelfs formeel tot een Gelders leen gemaakt. De band met Gelderland is met name versterkt ten tijde van de heren van Borculo uit het Huis Bronkhorst (1360-1553). Deze waren afkomstig uit de graafschap Zutphen. Zij hadden daar en op de Veluwe veel bezittingen. Tenslotte waren zij bannerheren van de graven, later hertogen van Gelderland. Pogingen van de graven van Gelre om al in de Middeleeuwen vaste grond onder de voeten te krijgen in de heerlijkheid Borculo waren, op enkele uitzonderingen na, niet erg succesvol. De aankoop van Groenlo in 1236 was wel het belangrijkste wapenfeit. Ook wisten zij in de heerlijkheid Borculo en dan met name in de kerspelen Geesteren en Groenlo (Beltrum) veel goederen te verwerven die zij vervolgens in leen uitgegeven hebben. Opvallend is het ontbreken van enige Gelderse band met het kerspel Eibergen.