In het midden van de negentiende eeuw waren er nog geen politieke partijen in Nederland, alleen plaatselijke politieke verenigingen (kiesverenigingen) die kandidaten voordroegen. De Anti-Revolutionaire Partij werd opgericht in 1879 door Abraham Kuyper en was daarmee de oudste politieke partij in Nederland. Kuyper leidde zijn partij met strakke hand; zijn stemadviezen dienden zonder voorbehoud te worden opgevolgd. Hij droeg ook bij aan de vorming van de Gereformeerde Kerken in Nederland, die in 1892 plaats vond. Uit onvrede met zijn strakke regie over het stemgedrag binnen zijn partij werd in 1908 uit een fusie tussen de Christelijk-Historische Partij (opgericht in 1903) en de Bond van Kiesvereenigingen op Christelijk-Historischen grondslag in de provincie Friesland (opgericht in 1898), de Christelijk-Historische Unie (CHU) opgericht.

De kiesverenigingen hadden tot taak de kiesgerechtigden te enthousiasmeren hun stem op een CHU-kandidaat uit te brengen. Hiertoe werd een landelijk bekende persoon, die het gedachtegoed van de partij onderschreef, uitgenodigd om op een door de kiesvereniging georganiseerde bijeenkomst zijn (of haar) visie te geven op 'actuele politieke vraagstukken'. Daarnaast boden zij uit eigen kring namen aan, ter plaatsing op een kandidatenlijst voor een aanstaande verkiezing voor de gemeenteraad, de Provinciale Staten of de Tweede Kamer, onder vermelding van diens gaven op het gebied van charisma, welbespraaktheid en vakkennis. Ook zorgde men voor eventueel noodzakelijk vervoer van de stemmers naar en van de stemlokalen. Aanvankelijk kende men in Velsen kiesverenigingen in de verschillende gemeentedelen zoals Velsen, IJmuiden en Santpoort. In 1938 werden deze samengevoegd tot de Christelijk-Historische Kiesvereniging Velsen. Vanaf eind 1941 werden geen activiteiten meer ontplooid.

Na de Tweede Wereldoorlog werd er in Velsen voorzichtig toenadering gezocht tot de Anti-Revolutionaire zusterverenigingen in een poging om de verschillende standpunten nader op elkaar af te stemmen met als uiteindelijk doel te komen tot één Protestants-Christelijke partij. Op plaatselijk niveau slaagde men er tenslotte in om een Protestants-Christelijke Fractie te vormen, waaraan ook de leden van de Staatkundig Gereformeerde Partij deelnamen. Het ook uitgenodigde Gereformeerd Politiek Verbond (GPV) wenste afzijdig te blijven. Aan het proces van toenadering van de Christelijk-Historische- tot de Anti-Revolutionaire Kiesvereniging hadden de jongerenorganisaties van elk van beide verenigingen een belangrijke bijdrage geleverd. De eerste gezamenlijke fractie was die van de gemeenteraadsverkiezingen van 1966. In de Provinciale Staten van Noord-Holland werd er al eerder een Protestants-Christelijke Fractie gevormd.

In het voorjaar van 1962 schreef K.W. Bijl, lid van de Anti-Revolutionaire Kiesvereniging Nederland en Oranje te Velsen, een brief aan de landelijke besturen van ARP en CHU, waarin hij aandrong op samenwerking en samengaan van deze partijen. Toen de CH-kiesvereniging van deze brief kennis nam, nodigde zij de AR-kiesvereniging uit voor een gesprek. Dit onderhoud leidde tot de vorming van een Commissie Samenwerking ARP-CHU-Velsen. Deze commissie kreeg tot taak de gezamenlijke propaganda op plaatselijk niveau te verzorgen; evenals het op plaatselijk en landelijk niveau stimuleren van het samengaan van ARP en CHU. Dit leidde uiteindelijk tot het oprichten van het Landelijk Comité Vriendenkring AR/CH op 12 december 1964 te Utrecht. De hoofdbesturen van de beide partijen stelden zich echter terughoudend op; ook al omdat in de landelijke politiek door beide partijen verschillende zienswijzen werden gevolgd. In 1967 werd begonnen met overleg met de Katholieke Volkspartij (KVP) welke uiteindelijk zou leiden tot de vorming van het Christen Democratisch Appèl (CDA) in 1980, wat het einde betekende voor de Anti-Revolutionaire Partij, de Christelijk-Historische Unie en de Katholieke Volkspartij.