H. (Henri) J. Scharp werd geboren op 16 augustus 1874 te 's-Hertogenbosch. Hij had geen militaire achtergrond, maar was tijdens zijn leven werkzaam als gemeente ambtenaar en daarnaast als amateurhistoricus *  . Dit laatste blijkt onder andere uit de omvattende studie die hij maakte van de krijgshistorie uit de 18de en 19de eeuw. In een chronologisch overzicht van 1795 tot 1829 relateerde hij militair historische ontwikkelingen aan gebeurtenissen uit het persoonlijk leven van zijn grootvader majoor Jacobus Scharp. Wellicht was het zijn voornemen een biografie over hem te schrijven, hier is het in ieder geval niet van gekomen, want als auteur is hij niet bekend. H.J. Scharp overleed op 31 augustus 1957.
Majoor J. (Jacobus) Scharp werd geboren op 3 oktober 1781 te Dordrecht. Hij trad in 1795 als soldaat in dienst bij het 1ste Bataljon 71/2 Eerste Brigade, vervolgens werd hij korporaal bij hetzelfde korps. In 1801 werd hij foerier bij het 19de Bataljon, in 1806 ging hij over naar de Hollandse Garde. In 1810 naar het 3de Regiment Franse Oude Garde Grenadiers, in 1811 werd hij sergeant-majoor bij hetzelfde korps, in 1813 2de luitenant bij de Oude Garde Regiment Fuseliers Jagers, in 1813 kapitein bij het Jonge Garde Regiment Voltigeurs (lees 8ste Regiment). Tijdens de Slag bij Dresden in 1813 raakte hij zwaar gewond en werd hij gevangen genomen. Kort hierna werd hij benoemd tot kapitein bij het bataljon infanterie van linie nr. 8. In 1829 werd hij, bij besluit van Zijne Majesteit nr. 115, bevorderd tot majoor. Op 28 maart 1813 werd hij onderscheiden met Legioen van Eer (Ordre national de la Légion d'honneur) in de rang van ridder. Op 2 januari 1818 is hem toestemming verleend dit Ridderkruis wederom te mogen dragen.

Scharp nam deel aan diverse veldtochten waarvan de belangrijkste als 2de luitenant bij het 3de regiment Grenadiers der Oude Garde bij de Russische veldtocht van Napoleon. De voormalige Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden leverde als bondgenoot van Frankrijk geld, voedsel en soldaten. Onder verschillende staatkundige vormen (de Bataafse Republiek, het Koninkrijk Holland en als provincie van Frankrijk), nam Nederland deel aan de veldtochten van Napoleon Bonaparte. Naast de grote verliezen aan manschappen tijdens de gevechten kwamen velen om tijdens de barre terugtocht uit Rusland. Op 26 november 1812 staken de restanten van het (Hollandse) 123ste en 124ste regiment infanterie en het (Hollandse) 14e regiment kurassiers de rivier Berezina in Wit-Rusland over, waarbij velen verdronken. Van het 124ste waren dat 16 officieren en 80 onderofficieren en soldaten. De (Hollandse) 125ste en 126ste regimenten infanterie maakten deel uit van 12de divisie die van 27 tot 29 november 1812 de bruggenhoofden over de Berezina verdedigde. Op 28 november 1812 waren nog 346 man van het 126ste paraat. Op die dag verloor het regiment 206 man aan gesneuvelden en gewonden, nog dezelfde dag gaf de 12e divisie zich over aan de Russen. Het 125ste en 126ste regiment infanterie hadden zich praktisch geheel opgeofferd voor de redding van het overschot van de Grande Armée. Scharp was één van de weinige Hollandse officieren die uit Rusland terugkeerde.
In 1821 werd J. Scharp benoemd tot commandant van de Schoolcompagnie te Zwolle. Vlak voor zijn pensionering op 27 augustus 1829 werd hij door Zijne Majesteit (Koninklijk Besluit nr. 115) per 16 augustus bevorderd tot majoor. In 1830 gevolgd door een benoeming namens Koning Willem I tot commissaris van politie te Zwolle, een functie die hij vervulde tot 1842. J. Scharp overleed op 15 augustus 1858 in zijn woonplaats te Zwolle.