Het archief over de periode 1823-1908 beslaat circa 12 strekkende meter. De kern van het archief bestaat uit:
de notulen (1823-1908),
de bijlagen bij de notulen (1823-1888),
de ingekomen stukken (1889-1908),
de registers van uitgaande brieven (1823-1908),
de indices op de notulen, de bijlagen en de uitgaande brieven (1823-1888),
de agenda op de ingekomen stukken (1889-1908).

Naast deze bescheiden werden ook een aantal pakken aangetroffen met losse stukken. Voorzover het bijlagen bij de notulen betrof, die waren afgedwaald, zijn deze te bestemder plaatse teruggebracht. Tenslotte werden ook nog de boekhoudkundige bescheiden bij deze pakken aangetroffen. De notulen en de uitgaande brieven zijn geheel in delen afgeschreven. De bijlagen waren oorspronkelijk tot 18TT verpakt. Daarna is men opnieuw begonnen met verpakken van de nieuw binnengekomen stukken, zodat er als het ware twee series bijlagen achter elkaar stonden. Deze tweede serie is in de eerste ingepast. De oorzaak van deze scheiding is, dat de secretaris P.J. Teding van Berkhout in 1877 na enkele keren nog ingevallen te zijn voor weggevallen nieuwe secretarissen, eindelijk afscheid kon nemen, maar als archivaris van het heemraadschap toch nog contact hield. Naar alle waarschijnlijkheid heeft Teding van Berkhout toen alle archiefstukken onder zich gehouden, zodat de nieuwe secretaris helemaal opnieuw kon beginnen met het opbouwen van een administratie. Het systeem waarmee de administrator te werk is gegaan om het archief toegankelijk te houden, is het best te vergelijken met het resolutiestelsel: notulen met relatieven, al dan niet gerubriceerd. De notulen zijn de kern van dit archief.

Daaromheen zijn de bijlagen opgebouwd, uitgesplitst in 45 rubrieken. Jammer genoeg zijn de rubrieken vrij pragmatisch ontstaan, namelijk in orde van aanhangig worden van het desbetreffende onderwerp. De ingang op de notulen, op de bijlagen bij de notulen en ook op de registers van uitgaande brieven, de indices, werkt welhaast perfect en maakt van deze drie afdelingen een afgeronde eenheid, waarmee erg goed te werken valt. De rest van het archief is het best te zien als een aanvulling op dit geheel. De indices werken per jaar alfabetisch. Naast de korte beschrijving van het onderwerp wordt aangegeven waar de informatie en de betreffende stukken over dat bewuste onderwerp terug te vinden zijn: in de notulen, onder welk rubrieknummer van de bijlagen en onder welk nummer van het betreffende jaar (de nummering van de stukken in elke rubriek begint per jaar opnieuw) en tenslotte waar de eventuele uitgaande brief in de registers is afgeschreven. Hierdoor kan men alle gegevens over de onderwerpen terugvinden, die in de vergadering aan de orde zijn geweest. Het resolutiestelsel werd tot 1889 volgehouden. Vanaf dat jaar wordt niet meer het accent gelegd op het verband tussen de notulen en de bijlagen bij de notulen, maar nu krijgen de ingekomen stukken meer de nadruk. Alle ingekomen stukken worden op volgorde van binnenkomst in een agenda ingeschreven en genummerd en zo op volgorde opgeborgen: het agendastelsel. De uitwassen van tijdelijke dossiers, die vaak het gevolg zijn van dit stelsel, komen niet voor. De enkele stukken, die niet op hun plaats werden aangetroffen, bleken ook echt verdwenen. Het is wel bevreemdend, dat naast deze strakke ordening de rest van het archief in een grote wanorde is aangetroffen. Uit dit geheel van archivalia is de afdeling Bijzonder samengesteld.