Het Oude Manhuis werd gesticht als het Sint Christoffel Proevenhuis in de Bitterstraat ingevolge de bepalingen van het testament van de bekende schilder meester Johan van den Mynnesten.
In dit godshuis werden mannen toegelaten, die ouder moesten zijn dan vijftig jaar en tenminste tien jaar burger van de stad. Om toegelaten te worden moest de kost gekocht worden. In 1628 bedroeg het 'provengeld' driehonderd goudguldens. Sedert 1629 werden ook vrouwen toegelaten tot het huis.
De inkomsten van het huis bestonden uit renten en pachten. De uitgaven betroffen de verschillende stedelijke belastingen, de aankoop van levensmiddelen, het loon van de personeelsleden, de begrafeniskosten van de kostkopers of proveniers en de uitgaven aan loon voor verricht onderhoud en reparatie.
Bij besluit van raad en meente van 28 september 1672 werd het Oude Manhuis opgeheven en werd het gebouw bestemd tot ziekenhuis voor soldaten. De proveniers werden verdeeld over het Binnen- en Buitengasthuis, het Weeshuis en het Kinderhuis. Naar deze instellingen gingen ook de aan het Oude Manhuis verbonden goederen en inkomsten.
Sedert 1653 bood het Oude Manhuis ook onderdak als Soldatengasthuis. De financiën van het voormalige Soldatengasthuis werden in de rekeningen van het Oude Manhuis verantwoord.