De kosten van het onderhoud, beheer en herstel van dijken etc. en bijbehorende werken werden gevonden uit de omslag, aanvankelijk het dijksmaximum geheten, en later ook uit bijdragen van belanghebbende gemeenten. Vervolgens gingen ook subsidies van rijk en provincie een belangrijke rol spelen. Het kosten- en uitgavenpatroon van het dijksdistrict en het latere waterschap zijn terug te vinden in de series begrotingen en rekeningen met eventuele correspondentie. Aanvankelijk had men te maken met een vrij simpele vorm van het opmaken van een begroting. Speciale modellen daarvoor werden in de loop van de tijd ingevoerd.
Deze enkelvoudige begroting werd later weer gesplitst in de afdeling bemaling, de afdeling waterkering en de afdeling wegen, waterleidingen en ruilverkavelingen.
Het waterschap heeft voor technische adviezen jarenlang gebruikgemaakt van de ingehuurde diensten van een opzichter van de Heidemij, de heer H. Huisman, later ook dijkgraaf en daarna nog jaren adviseur van het waterschapsbestuur. Pas in de jaren zestig is men begonnen met een eigen technische dienst onder leiding van de heer J. Reiling.