De kerk is een eenbeukig gotisch rechthoekig gebouw: een dergelijk kerkgebouw wordt ook wel een zaalkerk genoemd. Volgens de monumentenlijst van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed werd in de eerste helft van de veertiende eeuw het oudste gedeelte, schip en toren, van de kerk gebouwd. De kerk werd in de vijftiende eeuw vergroot met een nieuw gotisch koor, dat hoger werd dan het schip. De steunberen dateren ook uit de vijftiende eeuw. Tenslotte werd in de eerste helft van de zeventiende eeuw de toren verhoogd. De kerk en de toren zijn opgetrokken uit baksteen. Oorspronkelijk heeft de kerk, de toren niet meegerekend, bestaan uit vier rechthoekige vakken en een veelhoekig gesloten eindvak op het oosten. Later is de sluitingsveelhoek afgebroken en is de kerk verlengd met het koor. Het onderste gedeelte van de toren is door een wijde spitse boog verbonden met de eigenlijke kerkruimte. In het begin heeft de kerk dus bestaan uit een grote open ruimte. * 

In 1816 werd besloten een schoollokaal onder de toren in het achterste gedeelte van de kerk af te timmeren. Daarom zijn er in de toren dichtgemetselde venstergaten waarneembaar. Voor 1816 stond er een klein schoolgebouwtje tegen het koor van de kerk. De landdrost van Salland gaf al in 1809 aan de goedsheren en geërfden de opdracht om een nieuw schoolgebouw te realiseren. Blijkbaar hadden zij geen geld voor een nieuw gebouwtje, daarom werd het benedenvertrek van de toren ingericht als schoollokaal. Een afgesloten deel in het westelijk eind van het schip fungeerde daarna vermoedelijk ook als klaslokaal. Na 1880 deed dit lokaal dienst als catechisatielokaal. Voor het lokaal bevond zich een gang die toegang bood tot de kerk en het lokaal. Boven deze gang was het orgel met 'gaanderij'. Het tweede vak heeft vanaf het begin een noordelijke en een zuidelijke ingang gehad. Bij de restauratie van 1950/1951 werd de zuidelijke ingang dichtgemetseld, waar vandaan een pad over de voormalige begraafplaats liep en die toegang bood tot de gang. In het torenportaal was vroeger, in ieder geval na 1880, ook een cel voor landlopers ingericht. Tevens bood de toren een periode onderdak aan de handspuit van de Weseper Brandweer en diende ook als pakhuis. In 1798 kreeg dit kerkdeel een publieke functie en was tot 1950 eigendom van de Gemeente Olst (opgegaan in de huidige gemeente Olst-Wijhe).

Het torenvak en de drie daaropvolgende vakken hebben in de zijwanden nissen met spitse bogen. In het vak met de zijingangen zijn de nissen aanmerkelijk smaller dan in het overige deel. De wanden in het vierde vak, gerekend vanuit de toren, hebben geen nissen. Hier bevond zich zeer waarschijnlijk het priesterkoor. De bovengeleding van de toren had vóór de restauratie van 1950/1951 nissen aan de vrije kanten. De nissen aan de zuidzijde en de westzijde waren voorzien van bogen van een bijzonder flauw gebogen beloop, die aan de noordzijde werden afgesloten door horizontale uitmetselingen. Bij genoemde restauratie hebben alle nissen van de bovengeleding halfronde togen gekregen naar het voorbeeld van de geleding eronder. Verder heeft men toen de kleine galmgaten vervangen door zeer wijde, die afgesloten worden door bogen met een zeer flauw beloop. De gewelven van de kerk ontspringen op kraagstenen. Alleen de beide kraagstenen op de scheiding tussen de beide vakken van het koor zijn bewerkt. Ze vertonen allebei een manskop. De sluitstenen van het eerst vak van het schip zijn versierd met een rozet, die van het volgende vak met een vijfpuntige ster en die van het derde vak met het Lam Gods. Op de sluitsteen van de koorsluiting staat vermoedelijk een geslachtswapen. De overige sluitstenen zijn, voor zover waarneembaar, vlak gelaten. * 

Tot 1907/1908 werden de overledenen in en rondom de kerk begraven. De begraafplaats werd toen verplaatst.(zie 7) Aan de zuidzijde en oostzijde van de kerk kwam gras, en aan de noordzijde, voor het jeugdgebouw, werd een kerkplein van zand gerealiseerd. Karakteristiek is de grote monumentale beuk op dit plein. In 2010 werd het plein volledig bestraat, waarbij terdege rekening werd gehouden met de beeldbepalende beuk. Mevrouw Leida ten Broeke was de initiatiefneemster voor de verharding en verfraaiing van het kerkplein en nam het grootste deel van de kosten voor haar rekening.