Na de Tweede Wereldoorlog namen de bouwactiviteiten van de Vereniging duidelijk af. Dit was het gevolg van een aantal oorzaken. In de eerste plaats werden door particuliere bouwondernemingen en van Overheidswege arbeiderswoningen gebouwd, die qua accomodatie beter waren dan de Verenigingshuizen. In de gemeente Zwolle waren geen geschikte bouwterreinen meer beschikbaar. Tenslotte bleek, dat de woningen, vooral door het in de lucht vliegen van het kruitschip en de droge zomer van 1947, veel hadden geleden. Ze waren zeer verwaarloosd en zouden slechts tegen zeer hoge kosten kunnen worden opgeknapt. De vervanging van het verouderde tonnenstelsel zou eveneens hoge kosten met zich meebrengen. Gelet op de slechte financiële middelen werd besloten de woningen in de Grote Baan (Grote Voorde) te verkopen. Tijdens een vergadering van het bestuur op 22 november 1951 stelde de voorzitter het voortbestaan van de Vereniging aan de orde. Hij was van mening dat de Vereniging inmiddels niet meer aan haar doel beantwoordde. Andere bestuursleden steunden hem daarin, zodat aan de Algemene Ledenvergadering zou worden voorgesteld een besluit tot liquidatie te nemen. Na enige discussie werd besloten aan de aandeelhouders het navolgend tweeledig voorstel te doen:

"Of de huizen worden behouden, maar dan dient de consekwentie te worden aanvaard van zeer hoge onderhoudskosten, waartoe geen middelen aanwezig zijn, zodat toch tot gedeeltelijke verkoop moet worden overgegaan; óf men zal moeten besluiten tot verkoop van een groot gedeelte van het huizenbezit en dit moeten afstoten." In de op dezelfde dag gehouden leden/aandeelhoudersvergadering werd slechts ten dele aan de wensen van het bestuur tegemoet gekomen. Men besloot niet tot algehele liquidatie over te gaan, doch de slechtste huizen, tw. die in de Commissiestraat en de Molenweg, te verkopen. Een jaar later, op 8 december 1952, stelde het bestuur in de algemene ledenvergadering opnieuw het liquidatievoorstel aan de orde. Aangezien niemand het woord verlangde, werd het voorstel in stemming gebracht en met algemene stemmen aangenomen. Het zittende bestuur werd als liquidatiecommissie aangewezen. Het huizenbezit (circa 130 woningen) werd in de jaren 1953-1955 onderhands verkocht. De vereniging ontving hiervoor een bedrag van 147.000 gulden. Na aftrek van kosten resteerde een bedrag van 122.000 gulden, dat ten goede kwam aan de uitstaande 350 aandelen. (per aandeel circa 350 gulden). De laatste bestuursvergadering vond plaats op 12 januari 1956. Kort daarvoor was in de Provinciale Overijsselse en Zwolsche Courant van 6 januari droevig geconstateerd, dat een van Zwolle's oudste instellingen noodgedwongen moest worden opgeheven.