Geschiedenis van de parochie H. Pius X, Echt
Terstond na de bevrijding, welke voor Echt plaatshad op 18 januari 1945, kwamen Engelse en Amerikaanse soldaten zo nu en dan in vergadering bijeen in een van de kelders van de moutfabriek van Isidore Meuwissen om er godsdienstige oefeningen te houden. In het begin van februari 1945 werd zowel door Engelse als Amerikaanse aalmoezeniers begonnen met zondag’s ieder een stille H. Mis te lezen, eveneens in een kelder van de moutfabriek. Al spoedig werden deze H. Missen ook veelvuldig bijgewoond door de bewoners uit de omgeving van de moutfabriek. Zo was het vanzelfsprekend dat, na het vertrek van de geallieerde soldaten, de moutfabriek werd geproclameerd tot noodkerk, in het begin in de kelder, later op de zolder. Dit was intussen de derde noodkerk, omdat de H. Landricuskerk door het oorlogsgeweld was verwoest. Een groepje kerkgangers van de H. Landricuskerk, dat reeds vroeg van de evacuatie terug was, verzorgde toen de liturgische gezangen. Dit alles heeft geduurd van januari 1945 tot de laatste zondag van oktober (Christus Koning) van het jaar 1946. Deze korte inleiding om te begrijpen waarom, toen men enkele jaren later tot de conclusie kwam dat er in Echt een nieuwe parochie bij moest komen, de locatie uit de jaren 1945-1946 in de moutfabriek opnieuw in beeld kwam als noodkerk. Zo is dan in april 1955 de nieuwe parochie kunnen gaan functioneren in een noodkerk gevestigd in een gebouw gelegen naast de moutfabriek en welke noodkerk werd toegewijd aan de H. Pius X. Dit nadat aannemer Vergoossen uit Pey in opdracht en voor rekening van Isidore Meuwissen eind 1954-begin 1955 aan de hand van plannen van architect Delsing uit Echt voor de noodzakelijke bouwkundige uitbreiding en aanpassing van de moutfabriek had gezorgd. De noodkerk werd door deken Linssen plechtig ingezegend op zaterdag 23 april 1955 en op zondag 24 april 1955 werden voor het eerst H. Missen in de noodkerk gehouden. Zie verder Notabene.