De sluis die de Vlaardingse Vaart met de Oude Haven verbindt, dankt haar naam aan het feit dat hier oorspronkelijk drie – in 1388/1389 – gebouwde sluizen waren. De Schipluidersluis en de Rijswijkersluis waren spuisluizen, zij dienden voor de lozing en het inlaten van water. De Vlaardingersluis was bovendien een schutsluis voor de scheepvaart. Ze droegen de namen van het sluisambacht dat voor de bekostiging van sluizen verantwoordelijk was.

Gebouwd als stoomgemaal, ongeveer 600 m ten zuiden van de molen. De molen is in 1885 verdwenen na verkoop.
In 1938 is het gemaal omgebouwd tot elektrisch gemaal, naar ontwerp van ingenieursbureau S. Netto en J. Smit. Uitslaand op de Vlaardingervaart.
Het gemaal is nog in bedrijf.

Stichtingssteen in de voorgevel uit 1872, Gedenksteen van de verbouwing in 1938 aangebracht in het interieur.

Gebouwd als stoomgemaal met scheprad in 1893 op de achtkante fundering van de in 1982 afgebroken Commandeursmolen. Uitslaand op de Zuidgaag. Verbouwd tot dieselgemaal met centrifugaalpomp door Fa. P. van der Zee te Delft in 1933, ter vervanging van het scheprad. In 1943 is het gemaal overgegaan op elektrische aandrijving. In 1982 is de elektromotor vervangen. De in 1925 geplaatste ruwoliemotor is in 1984 overgedragen aan het Museum voor het onderwijs te 's-Gravenhage.

Het gemaal voldoet niet meer aan de eisen van deze tijd. Vanaf oktober 2020 wordt onderzoek gedaan naar het bouwen van een nieuw gemaal ter plaatse of op een andere locatie.

Vormt samen met het naastgelegen bakkershuisje en woonhuis een gemeentelijk monument. Op het erf is de plaats waar de kolenloods stond nog gedeeltelijk herkenbaar.

Achtkante grondzeiler. Bovenkruier. De molen dient als reservegemaal voor het Hoogheemraadschap van Delfland. Is regelmatig in bedrijf.
Het eigendom is in 1977 overgegaan op het Hoogheemraadschap van Delfland naar aanleiding van de opheffing van de polderbesturen.
In 2010 is de molen grondig gerestaureerd.