Meer dan 16.000 blikken, doosjes en trommeltjes zijn aanwezig in Riekie’s Blikkenmuseum. (oktober 2020)

Het Scryption had zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een interactief museum dat schriftelijke communicatie op allerlei manieren belicht: de ontwikkeling van het schrift, de manier waarop je leert lezen en schrijven en persoonlijke verhalen van mensen over waarom zij schrijven. Door samenwerking met onderwijsinstellingen, ontwerpers en kunstenaars was het museum in staat om spanning te brengen in exposities die communicatie in een steeds bredere context belichten.
Er was in het museum aandacht voor de eerste schrijfmachines en computers, het ontstaan van het potlood en later de vulpen plus de balpen, maar ook voor het ontstaan van het Latijns alfabet en in mindere mate andere schriften. Er was een omvangrijke bibliotheek op het gebied van schrift, schrijven en kantoor. Deze bibliotheek was op afspraak te raadplegen. Daarnaast waren er wisseltentoonstellingen.
Schriftelijke communicatie is communicatie tussen zender en ontvanger die door plaats en/of tijd van elkaar gescheiden zijn, en die om een boodschap aan elkaar over te brengen gebruik maken van een medium of drager die voorzien is van tekens of symbolen. De term 'schriftelijke communicatie' moet breed gezien worden. Toekomstige ontwikkelingen zullen wellicht nieuwe termen en benamingen zoals het reeds ingeburgerde 'digitale communicatie' brengen.

Het Sint-Jansmuseum opende in 1989 de deuren in een nieuw gebouw, naast de Sint-Jan, op de plaats waar vanaf 1860 de oorspronkelijke bouwloods voor de restauratie had gestaan.
In het museum kregen alle middeleeuwse beeldhouwwerken die niet langer aan de kerk zelf konden worden gehandhaafd en derhalve moesten worden gekopieerd een plaats. Bovendien worden in het museum alle ontwerpmodellen en afgietsels die gebruikt zijn tijdens verschillende restauraties bewaard en ten toon gesteld. Er bevindt zich tevens het kerk- en restauratiearchief.
De vaste collectie bestaat ondermeer uit beelden, waterspuwers, fragmenten, architectonische elementen in tuf-, kalk- en zandsteen. Ruim tweehonderd stuks beeldhouwwerk daterend van de dertiende tot en met het midden van de twintigste eeuw. Verder wordt aan de hand van divers beeldmateriaal en verschillende maquettes de geschiedenis van de bouw van de kathedraal inzichtelijk gemaakt.
Er zijn naast het vele beeldhouwwerk ook diverse archeologische vondsten te bezichtigen.

De smid Harrie van de Kamp begon hier in 1905 zijn smederij, die uitgroeide tot de BV Oda Staalwerk en in 1967 werd opgenomen in de Ahrend-Groep uit Amsterdam. In 1955 bij het 50-jarig jubileum schonk de gemeente Sint-Oedenrode het gebouw aan de fam. van de Kamp om er een museum in te vestigen. Alles wat een Brabantse smid in het begin van deze eeuw gebruikte is aanwezig. Het woonhuisje is in originele staat, met een bedstee, een plattebuiskachel en o.a. ook het beeldje van Sint-Oda, waarnaar het dorp is genoemd.

Dit speelgoedmuseum is ooit ontstaan uit de speelgoedverzameling van een echtpaar dat het huis van boven tot onder vol speelgoed had gestapeld. Na jaren te zijn gehuisvest in een oud klooster zit het museum nu in een schoolgebouw van meer dan 100 jaar oud. De nostalgische sfeer van toen, hangt er nog, en ook de prachtige muurkasten van toen zijn er nog steeds.
Het museum laat zien met welk speelgoed kinderen zich door de eeuwen heen vermaakt hebben. De collectie omvat speelgoed uit de periode 1750 tot 1980.