Op 4 maart 1914 richtte een aantal dames in Purmerend de korfbalclub
Vitesse op, die kort daarna werd omgedoopt tot P.K.C. (Purmerender
Korfbal Club). Niet lang daarna deden in het oude Beemsterland een aantal
andere dames hetzelfde: hun club kreeg de naam Olympia. In 1916 had het
ene clubje te weinig heren en het andere te weinig dames. De oplossing?
Jawel, een fusie! Om dat Beemster En Purmerend niet klonk en P.E.B. nog
minder, werd het B.E.P. Onze club koos een veld op een strategisch
middelpunt, nl. de Zuidoost-Beemster achter het café De Tuinbouw. Dit
terrein zou een halve eeuw onze thuisbasis blijven.

BEP is niet zomaar een korfbalclub. Voor veel mensen betekent het veel
meer, BEP werd voor hen een deel van hun leven. Door de geschiedenis heen
komen we steeds dezelfde (achter)namen tegen. Namen die BEP hebben
grootgemaakt en waar we terecht trots op zijn. Helaas is niemand van de
oprichters nu meer in leven.

Korfbal bleek veel mensen aan te spreken. De belangrijkste reden daarvoor
is natuurlijk dat het een sport is die gemengd wordt beoefend en waar de
vrouwen en mannen even belangrijk zijn. Vroeger was het wel zo dat de
heren aanvielen en de vrouwen paalfuncties vervulden. Mede door de op
gang gekomen emancipatie van vrouwen kwam daar langzamerhand
verandering in, maar op bestuursniveau zijn vrouwen nog steeds in de
minderheid. Dit laatste is bij onze vereniging zeker niet het geval, want
BEP wordt niet alleen al jaren door een vrouwelijk voorzitter bestuurd, ook
in de overige functies is het 'zwakke geslacht' sterk vertegenwoordigd.

Er is in de historie bij BEP veel gebeurd. Goede tijden werden afgewisseld
met slechte. Moeilijke jaren met schijnbaar zorgeloze. Jaren vol activiteit
en jaren waarin het rustig was. Vreugde en verdriet, promoties en
degradaties. Ons eerste speelde een aantal seizoenen in de hoofdklasse,
maar kon zich daar