WAT006002277 'De Geschiedenis van de Visafslag" door Pé Muhren
(Uit: 'De Nieuwe Dag- van 27 nov. 1964)
Hoe het begon
In het café van Martien Spaander zijn rond 1900 de eerste officiële woorden gewisseld over een visafslag tussen de man die toentertijd heel wat te vertellen had, namelijk burgemeester H.J. Calkoen, en de vissers. Het voorstel van de burgemeester ging erin als koek. Er werd niet eens over gestemd. Een visafslag moest worden opgericht en de winst zou voor het dorp zijn. Dan kon men eens gaan denken aan bestrating. Die ontbrak nagenoeg geheel. Tussen de huizenrijen liepen smalle paadjes, waarover men kon lopen en waarop een hondekar (zolang er tenminste geen katten in de buurt waren) slechts met moeite koers kon houden. Voor de rest waren de straten van 'vette modder'. De meest luxueuse buurten waren voorzien van wat in de volksmond 'mossele-doppen' werd genoemd. Een eigen visafslag kon een eind maken aan toestanden, die weinig veranderd waren sinds het ontstaan van het dorp.
Met grote letters kwam er "Gemeente Visafslag" te staan op het afslaggebouw, maar tijdens een kermis werd in een jolige bui de verfkwast gehanteerd en de letter 'T' in de naamsaanduiding weggeverfd. Zo gaf men lucht aan het opgekropte gemoed, omdat door de jaren bleek dat van de schone opzet weinig terecht kwam. Volgens nota bene de burgemeester zelf werd de afslag geheel ten onrechte "Gemeentelijk" genoemd, immers hijzelf was (met enkele anderen) begonnen uit eigen middelen en met kapitaal van "Wiegmans Bank" te Amsterdam. "De gemeente heeft er niets voor hoeven te betalen", vermeldde de burgemeester heel oprecht. Toch werden ieder jaar de rekeningen door de raad nagegaan en goedgekeurd. "Op eigen verzoek". zei alweer de burgervader, maar het gebeurde allemaal in comité. Het betrof hier dus een particulier zaakje met een officiële titel. De gemeentevlag moest de lading dekken. Deze figuur werd zo consequent doorgevoerd, dat zelfs pastoor Van der Weiden de overtuiging