Vincent de Paul (1581-1660) ijverde ervoor dat de kerk aanwezig zou zijn onder de allerarmsten. Zelf gaf hij het voorbeeld door onvermoeibaar stad en land af te reizen en waar nodig te zorgen voor de verdeling van voedsel en kleding, opvang van weeskinderen, verpleging van zieken en gehandicapten en onderwijs aan analfabeten. Ook geestelijke zorg was van belang, hij ving vluchtelingen op en begeleidde gevangenen. Vincentius verkondigde het evangelie door wat hij deed, in het bijzonder het vers: ‘Alles wat je voor een van de minste broeders en zusters van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan’. Vincentius deed al die dingen niet alleen, maar wist veel andere mensen te bewegen om zich met hem in te zetten voor het werk van barmhartigheid. De kerk heeft Vincentius dan ook tot schutspatroon verklaard van de caritas-instellingen, oftewel alle initiatieven van liefdadigheid uit katholieke kring.