Het is niet bekend of de gordels daadwerkelijk gebruikt zijn door de zusters van de congregatie.

Drie verschillende uitvoeringen van gesels met ieder 4 of 5 geknoopte uiteinden.

Vermoedelijk zijn deze geselwerktuigen op eigen initiatief van Moeder Theresia, stichteres van de Franciscanessen van Charitas, gebruikt. Het gebruik ervan staat nergens voorgeschreven.

Het voorwerp werd tot ongeveer 1955 door de zusters gebruikt tijdens het zingen van het 'Miserere'.

Boetewerktuig of gesel, bestaande uit touwtjes met een dubbel gevlochten uiteinde. De gesel herinnert aan een van de lijdenswerktuigen en hing als zodanig ook wel aan het (refter)kruis.

De gesel, ook discipline genoemd, herinnert aan een van de lijdenswerktuigen en hing als zodanig ook wel aan het (refter)kruis.

Ook wel boetegesel genoemd. Bestaande uit kleine touwen met knopen erin, aan één kant bijeengebonden als greep. In de "Constituties van de Congregatie der Missionarissen van het Allerheiligste Hart van Jezus" (Tilburg 1909) wordt in paragraaf 64 geschreven dat voor het onderhouden van de "gelofte en deugd van kuischheid lediggang vermeden, matigheid in spijs en drank betracht, het lichaam gekastijd en de zintuigen, vooral de ogen, bedwongen" moeten worden. In paragraaf 96 wordt geschreven: "Om den kloostergeest te versterken en de deugden te verwerven, zullen de leden de lichamelijke verstervingen niet geringschatten en zich daarbij laten leiden door hun biechtvader [...]". De discipline werd geacht door een ieder afzonderlijk in zijn cel gebruikt te worden op de eerste vrijdag van de maand na het opstaan tijdens het bidden van het Miserere (psalm 51).

Deze discipline is gebruikt door broeder Nicolaas van Oosterhout (Henricus J. van Huijben) (1871-1956).

Koord met aan het uiteinde vijf koordjes. Aan het uiteinde van de vijf koorden een verdikking.

Ook wel boetegesel genoemd. Bestaande uit touwtjes met knopen erin, aan één kant bijeengebonden als greep. De discipline werd als regel op vrijdagavond gebruikt. Na de completen (getijdengebed) moest men zich hiermee op de blote huid slaan, gedurende de tijd dat men de psalm 'Miserere' (psalm 51) bad. In de vastentijd moest me zich ook op woensdag geselen, in de Goede Week ook op Witte Donderdag. Aan het begin van de vasten moest ieder schriftelijk aan de overste voorleggen, welke boeteplegingen men in de vasten wilde praktiseren. De overste moest hiertoe toestemming geven.

Ruwharig hesje dat op het lichaam onder het habijt werd gedragen. Aan de voorzijde dicht te knopen met acht touwtjes. Het dragen van dit kleed was facultatief. Het werd door sommigen met name in de vastentijd gedragen.

Band van gevlochten draad met uitstekende punten die onder de kleding om het middel werd gedragen.

Band van gevlochten draad met uitstekende punten die om de arm of been werd gedragen. Waarschijnlijk gebruikt als boetegordel, getuige het aan één uiteinde vastgeknoopte touw. Mogelijk gebruikt door pater Charles Luttenbacher cssp.

Dit was één van de refterverstervingen, gedaan in de vastentijd.

Tabel voor de vastentijd, ingelijst, handgeschreven. Gebruikt tot ongeveer 1965.

Gemaakt van sisaltouw.

Van cocos. Blijkbaar waren er tijdens de Tweede Wereldoorlog geen gordels van paardenhaar te krijgen.

Van paardenhaar. In de jaren vijftig van de twintigste eeuw niet meer gebruikt.

Tabel met getypte tekst "Dagen waarop men geen versterving doet". Hing tot in 1969 in de refter bij de deur. In Hulst waren veel gebruiken rond de refterversterving al rond 1965 in onbruik geraakt.

Gebruikt bij refterversterving.

Sisaltouwtje voor refterversterving. Als een zuster iets gebroken had, toonde zij dat de volgende dag geknield in de refter. Hierbij hing het voorwerp dat zij gebroken had aan dit touw om de hals, om zo excuus te vragen voor het breken.

Eindigend in twee lussen van 10 cm.

Voor refterversterving.

Van dunne takjes, aan twee kanten samengebonden met een touwtje. Dit werd gebruikt als pater provinciaal visitatie hield. Na het afnemen van het kapittel gaf hij iedere zuster een symbolisch tikje met deze discipline. Ook werd deze discipline door de subpriorin klaargelegd bij ieder schuldkapittel (maar nooit gebruikt!) Een soort gelijke discipline (maar dan met een lusje) hing in de refter aan het kruis.

Takken met leren handvat, tot 1965 gebruikt d.w.z. bewaard volgens voorschrift.