WAT006003079 Twee trekschuiten. Het ene was van Kees Slot en het andere van Piet Nierop. De man die bij het rechtse schuitje staat, is denkelijk Kees Slot.
Het zou hier om een officiële ontvangst gaan van leden van de regering. Toch is daar twijfel over, aangezien er dan toch wel meer volk op de been geweest zou zijn.
Het meest linkse huis is Edammerweg 33, in die dagen bewoond door Sijmen Schilder, alias 'Sijmen van Jentje', oftewel 'Aaipoesie'. Daarnaast op nr. 32 woonde Thoom Mastenbroek. Vervolgens op nr. 31 Werner Kohlsaat von Rauschenplatz, een Duitser die op 8 mei 1916 gehuwd was met Geertje van Bertus Steur. Hij had een huiskapel boven en op de rechtse hoek van het huis, staat een versierd wit Maria-beeld, dat natuurlijk verwijderd werd, toen de protestantse tekenleraar Pieter de Jong het huis later betrok.
Naast Kohlsaat, door de Volendammers eenvoudigweg 'koolzaad' genoemd, woonde Cornelis Sier, oftewel 'Kees van Siertje' op nr. 30.

WAT002000674 In de kar Jan Albert Allan (1904) met zijn vrouw Johanna Marie de Boer (1902) en rechts voor Manus Meier.

WAT001020240 Gedeelte van een Portolaankaart of zeekaart van de Atlantische Oceaan met de westkust van Noord-Afrika en de oostkust van Zuid-Amerika met een stuk van Brazilie en de namen van de kustplaatsen.

WAT001020226 Kaart met de Zaan, de Kalverpolder en een gedeelte van de Enge Wormer en de Wijde Wormer om aan te geven een route voor de schuitvaart van Purmerend op Amsterdam.

WAT006003113 Trek schuit Slot of Nierop

WAT006003077 Aankomst van de trekschuit van Edam in Volendam.
Geheel links: de in 1912 verbrande Openbare School, met ernaast en ervoor het woonhuis van Meester Demmer, de bovenmeester. Tegenover Demmer zien we de eerste 10 gemeentewoningen, de zgn. 'Stadshuizen'. Achter deze huizen zien we twee huizen onder één kap, namelijk Cor Maas en Alie Zwaan, Stationsstraat 13 en 15.
Naast Calkoengracht nr. 10 is de rooilijn voor nr. 11 enz. al uitgezet. Vandaar (Dwarsstraat) liep oorspronkelijk een sloot naar de Gereformeerde Kerk toe.

WAT006003112 Trekschuiten Slot en/of Nierop

WAT006003111 De fraai bewerkte admiraliteitssloep, die lange tijd in het Brijkie tevergeefs lag te wachten op een koper en die uiteindelijk zijn huidige rustplaats zou vinden in het Scheepvaartmuseum te Amsterdam.

Dit is het schuitje van Gerrit Duif. Deze Duif was een vrije vogel ('los werkman'), die in 1843 in Zaandam ter wereld kwam., Hij was doopsgezind. Duif huisde aan boord van een bijzondere schuit. Hoe opmerkelijk dit speciale voertuig wel was, zullen weinig Volendammers en overige voorbijgangers vermoed hebben. In ieder geval is er één aandachtige passant voorbijgekomen, wat het onderstaande stuk, genomen uit een bekend folkloristsch standaardwerk afdoende bewijst. Na afloop der lezing kunt U in het Nederlands Scheepvaart Museum met eigen ogen de indertijd vaak verguisde schuit van Duif schitterend opgeknapt, bewonderen. Stadsbus 29 stopt er voor de deur.

"Het groote rijk-gebeeldhouwde pleziertrekjacht, lang over de stevens 28 voet, breed ruim 9 voet, dat in zijn verhouding van lengte tot breedte, in den ronden vorm van voorschip en den plattet achterkant, het type van zekere zeilscheepjes nadert, heeft slechts een paar zijzwaarden noodig om voldoende zeilwaardigheid te krijgen. Gepavoiseerd met prachtige oud-zijden vlaggen, geheschen aan fraai gebogen vlaggenstokken, die eindigen in kunstig bewerkte en waarvergulde 'wortels', is dit met piëteit gerestaureerde trekjacht een cultuurhistorisch unicum, dat thans het Scheepvaartmuseum (Kattenburgerplein 1, Amsterdam, vlakbij de IJtunnel, naast het emplacement van de Koninklijke Marine) voor de nakomelingschap bewaart.
In de laatste jaren van de 18e eeuw bezaten vele rijke Amsterdammers zulk een luxe trekjacht, dat hen zaterdags naar de buitenplaatsen aan de 'zegepralende Vecht' bracht. Die plezier gondels met hun mooi geharpuiste wanden, hun donkergroen geschilderde roefjes en het vergulde beeldhouwwerk van den spiegel ... 25 jaar heeft dit bijzonder fraai gebouwde vaartuig, dat zelfs de. pretentie heeft

WAT006003110 Een volendammer gezin op weg naar Edam helpt de schipper van de trekschuit.

WAT006003109 Miljoenen stappen heeft Slot liggen tussen Edam en Volendam. Duwend aan de boom of 'treilend' aan de lijn tornde hij de trekschuit tegen de wind in. Volendamse schoolkinderen bracht hij naar Edam, de Edamse dominee naar Volendam voor zijn twee-wekelijkse dienst. Met de passagiers in de roef bij het warme potkacheltje, liep Slot buiten vaak door het barre weer aan de boom, zwoegend om de zware schuit uit de kant en in het midden van de vaart te houden. Het is zelfs wel gebeurd, dat hij door dronken kermisvolk uit zijn bed werd geroepen,
omdat ze de mars terug over het smalle onverlichte padje met het water zo dichtbij niet aandurfden. Grote ruwe kerels, onvast op de benen en bovendien.....bang in het donker, want verhalen over spoken en duivels onderweg waren iedereen bekend.

WAT006003107 Jaren verliepen en 'de Postduif van Cees Slot’ lag achter een boerderijtje ergens in Edam haveloos te vergaan. Aan de mast was een bordje vastgespijkerd met ‘te Koop’, maar geen koper daagde op voor dit scheepje, dat niet meer van zijn tijd was en tot een roemloos einde scheen gedoemd. (door: D.J.van der Ven)

WAT006003106 Trekschuit van Nierop vaart richting Edam. Arnold Nierop staat vooraan op de boot.

WAT006003105 Trekschuit met twee volendammer vrouwen voor het raampje

WAT006003104 Op een Noord-oosten windje zeilt de trekschuit met Sinterklaas en Zwarte Piet op de plecht richting Volendam. Langs de kant lopen kinderen mee, zingend en..... "met van verwachting kloppend hart-. Vanaf 'dardek', zoals het derde klaphek bij boer Beets in de volksmond heette, is hier de boerderij van Maas al gepasseerd. Dan volgen de pulehokken van Kees Doede, daarna 'Skielige Ko', de Spoorbrug en de 'centenpoort'. En dan is de Sint bijna gearriveerd.

WAT006003103 Met Sinterklaas aan boord van de Postduif
(Uit: -De Waterkampioen' 14e jaargang nr. 711. 7 dec. 1940)
Met het wereldberoemde trekschuitje 'de Postduif heb ik gevaren tussen Edam en Volendam op een grauwen winterschen Zondag, toen ik de hoogste eer genoot niemand minder dan Sinterklaas en Zwarte Piet te mogen vergezellen op hun jaarlijkse bezoek aan het vissersdorp met de duizend witte hulletjes. Dat werd een glorievaart met het zeiltje boven het roefje in top. Hollende en juichende kinderen aan weerszijden van het vaartje begeleidden deze origineelen Sinterklaasintocht met voortdurend gezang. Honderden handen werden uitgestoken om de schippersknecht te helpen bij het veilig aan wal brengen van het vaartuigje en als 'kappie' stond er op de plecht mijn vriend de brave Kees Kes, de vertrouwensman van de Volendammer visschersvereniging Sint Petrus, in zijn allermooiste plunje met het 'zulveren kettinkie an z'n blempie'. Dat bij het uitstijgen de mijter van Sint een buiteling maakte en hij na ettelijke vergeefsche pogingen het maar opgaf zijn Wodanschimmel te bestijgen en zoo loopend zijn joyeuzen ommegang hield, gevolgd door zwarte Piet, die aan den teugel den appelgrauwen rossinant leidde, deed allemaal niets af aan de vreugde, welke er bij oud en jong heerschte.(door: D.J.van der Ven)

WAT006003101 De trekschuit heeft zijn eindbestemming bereikt. We zien aan de linkerkant de Edammerweg. Rechts de Calkoengracht en daarachter de W. J. Tuinstraat. Rechts vooraan de eendenhokken waar nu het parkeerterrein achter de AMVO is.

WAT006003100 Arnold Nierop, de concurrent van Cees Slot op het trajekt Edam-Volendam.
Toen eenmaal de tram de tijdsduur van de reis terug bracht van een kwartier naar hooguit vijf minuten, werd het voortbestaan van de beide trekschuiten in gevaar gebracht. Steeds minder werd het aantal reizigers en het zou wenselijk geweest zijn, dat de beide eigenaars de handen ineen geslagen hadden. Er ontstond daarentegen een fatale verdeeldheid. Men groeide steeds verder uiteen en bestreed elkaar bijna op leven en dood. Uiteindelijk werd de electrische tram de lachende derde.

WAT006003099 Arnold Nierop op het trajekt Edam-Volendam.

WAT006003098 Trekschuit van Nierop.
(Boven) De reis van Edam naar Volendam zit erop en de passagiers zijn uitgestapt. De trekschuit wordt gedraaid en zal gaan wachten op nieuwe reizigers. Op de achtergrond zien we de eerste spoorbrug in de tramverbinding met Edam. Uiteindelijk zou de concurrentie met de tram de ondergang van de trekschuit betekenen.
(Onder) De stap vanaf de vaste wallekant op de trekschuit lijkt wat groot voor deze bejaarde reizigster, maar met de hulp van de schipper is het geen probleem.

WAT006003097 Edam. Begin van het Volendammerpad. Blijkbaar staat er veel wind. Arnold Nierop laat het zeil hijsen.

WAT006003096 De reizigers gaan aan boord voor vertrek naar Volendam met de trekschuit van Arnold. Nierop.

WAT006003095 600.20 WAT006003095
De reizigers vanuit Volendam komen weer aan in Edam. Arnold Nierop staat boven op de kajuit.

WAT006003094 De trekschuit van Arnold Nierop, afgemeerd tegenover de school aan de Edammerweg in Volendam.

WAT006003093 -Zeilend en treilend" verliepen de dagen van de trekschuitschipper- Helemaal waar was dat niet. Kwam de wind al uit een gunstige hoek om te zeilen, dan was hij meestal niet sterk genoeg om de zware schuit vooruit te krijgen. Het aantal keren dat er stevig aan de lijn moest worden getrokken, was dan ook niet in verhouding met de keren dat de tocht op het zeil kon worden gemaakt.

WAT006003092 Miljoenen stappen heeft Slot liggen tussen Edam en Volendam. Duwend aan de boom of 'treilend' aan de lijn tornde hij de trekschuit tegen de wind in. Volendamse schoolkinderen bracht hij naar Edam, de Edamse dominee naar Volendam voor zijn twee-wekelijkse dienst. Met de passagiers in de roef bij het warme potkacheltje, liep Slot buiten vaak door het barre weer aan de boom, zwoegend om de zware schuit uit de kant en in het midden van de vaart te houden. Het is zelfs wel gebeurd, dat hij door dronken kermisvolk uit zijn bed werd geroepen,
omdat ze de mars terug over het smalle onverlichte padje met het water zo dichtbij niet aandurfden. Grote ruwe kerels, onvast op de benen en bovendien.....bang in het donker, want verhalen over spoken en duivels onderweg waren iedereen bekend.