Arie Hermanus Jurgens (18 september 1918 - 27 juni 2012) is van medio 1943 tot de bevrijding tewerkgesteld in Duitsland bij de AEG-fabrieken in de omgeving van Stuttgart. Het postverkeer ligt vanaf eind 1944 stil en daarom schrijft hij in schriftjes brieven aan zijn verloofde Nanny Kornman (26 juni 1921 - 18 december 1998). Dit brievendagboek bevat een verslag van zijn belevenissen en lotgevallen tijdens de vele bombardementen, zijn hunkering naar zijn geliefde en zijn overpeinzingen hoe het nu verder moet met het leven na de bevrijding. Zijn eerste brief schrijft hij uit Lauffen am Neckar waar hij met lotgenoten in een barak verblijft. De omgeving wordt behoorlijk onder vuur genomen. Dag en nacht zijn er honderden vliegtuigen in de lucht. Een paar kilometer verderop worden nog verdedigingslinies opgeworpen. Er geldt een avondklok voor buitenlanders. Overdag werkt hij van 7.00 tot 17.30 uur op de fabriek . Herman staat vaak in dubio: hij vindt zijn werk interessant en wil eindelijk laten zien wat hij kan maar wil ook weer niet te hard werken voor de vijand. Na een bombardement ligt de fabriek in puin. Er is ook gebrek aan materiaal waardoor er steeds minder werk is. Herman twijfelt aan alles en ziet de toekomst somber in. Door de constante bombardementen leiden ze ook aan slaapgebrek. Zijn liefde voor Nanny houdt hem op de been. Dan schrijft hij een paar maanden niet meer. Als hij weer schrijft is er niets veranderd. Hij begint de hoop te verliezen. Hij moet de vrouw van zijn vriend Wim Mol meedelen dat haar man bij een bombardement is overleden.

Arie Hermanus Jurgens (18 september 1918 - 27 juni 2012) is van medio 1943 tot de bevrijding tewerkgesteld in Duitsland bij de AEG-fabrieken in de omgeving van Stuttgart. Het postverkeer ligt vanaf eind 1944 stil en daarom schrijft hij in schriftjes brieven aan zijn verloofde Nanny Kornman (26 juni 1921 - 18 december 1998). Dit brievendagboek bevat een verslag van zijn belevenissen en lotgevallen tijdens de vele bombardementen, zijn hunkering naar zijn geliefde en zijn overpeinzingen hoe het nu verder moet met het leven na de bevrijding. Zijn eerste brief schrijft hij uit Lauffen am Neckar waar hij met lotgenoten in een barak verblijft. De omgeving wordt behoorlijk onder vuur genomen. Dag en nacht zijn er honderden vliegtuigen in de lucht. Een paar kilometer verderop worden nog verdedigingslinies opgeworpen. Er geldt een avondklok voor buitenlanders. Overdag werkt hij van 7.00 tot 17.30 uur op de fabriek . Herman staat vaak in dubio: hij vindt zijn werk interessant en wil eindelijk laten zien wat hij kan maar wil ook weer niet te hard werken voor de vijand. Na een bombardement ligt de fabriek in puin. Er is ook gebrek aan materiaal waardoor er steeds minder werk is. Herman twijfelt aan alles en ziet de toekomst somber in. Door de constante bombardementen leiden ze ook aan slaapgebrek. Zijn liefde voor Nanny houdt hem op de been. Dan schrijft hij een paar maanden niet meer. Als hij weer schrijft is er niets veranderd. Hij begint de hoop te verliezen. Hij moet de vrouw van zijn vriend Wim Mol meedelen dat haar man bij een bombardement is overleden.

Arie Hermanus Jurgens (18 september 1918 - 27 juni 2012) is van medio 1943 tot de bevrijding tewerkgesteld in Duitsland bij de AEG-fabrieken in de omgeving van Stuttgart. Het postverkeer ligt vanaf eind 1944 stil en daarom schrijft hij in schriftjes brieven aan zijn verloofde Nanny Kornman (26 juni 1921 - 18 december 1998). Dit brievendagboek bevat een verslag van zijn belevenissen en lotgevallen tijdens de vele bombardementen, zijn hunkering naar zijn geliefde en zijn overpeinzingen hoe het nu verder moet met het leven na de bevrijding. Zijn eerste brief schrijft hij uit Lauffen am Neckar waar hij met lotgenoten in een barak verblijft. De omgeving wordt behoorlijk onder vuur genomen. Dag en nacht zijn er honderden vliegtuigen in de lucht. Een paar kilometer verderop worden nog verdedigingslinies opgeworpen. Er geldt een avondklok voor buitenlanders. Overdag werkt hij van 7.00 tot 17.30 uur op de fabriek . Herman staat vaak in dubio: hij vindt zijn werk interessant en wil eindelijk laten zien wat hij kan maar wil ook weer niet te hard werken voor de vijand. Na een bombardement ligt de fabriek in puin. Er is ook gebrek aan materiaal waardoor er steeds minder werk is. Herman twijfelt aan alles en ziet de toekomst somber in. Door de constante bombardementen leiden ze ook aan slaapgebrek. Zijn liefde voor Nanny houdt hem op de been. Dan schrijft hij een paar maanden niet meer. Als hij weer schrijft is er niets veranderd. Hij begint de hoop te verliezen. Hij moet de vrouw van zijn vriend Wim Mol meedelen dat haar man bij een bombardement is overleden.

Arie Hermanus Jurgens (18 september 1918 - 27 juni 2012) is van medio 1943 tot de bevrijding tewerkgesteld in Duitsland bij de AEG-fabrieken in de omgeving van Stuttgart. Het postverkeer ligt vanaf eind 1944 stil en daarom schrijft hij in schriftjes brieven aan zijn verloofde Nanny Kornman (26 juni 1921 - 18 december 1998). Dit brievendagboek bevat een verslag van zijn belevenissen en lotgevallen tijdens de vele bombardementen, zijn hunkering naar zijn geliefde en zijn overpeinzingen hoe het nu verder moet met het leven na de bevrijding. Zijn eerste brief schrijft hij uit Lauffen am Neckar waar hij met lotgenoten in een barak verblijft. De omgeving wordt behoorlijk onder vuur genomen. Dag en nacht zijn er honderden vliegtuigen in de lucht. Een paar kilometer verderop worden nog verdedigingslinies opgeworpen. Er geldt een avondklok voor buitenlanders. Overdag werkt hij van 7.00 tot 17.30 uur op de fabriek . Herman staat vaak in dubio: hij vindt zijn werk interessant en wil eindelijk laten zien wat hij kan maar wil ook weer niet te hard werken voor de vijand. Na een bombardement ligt de fabriek in puin. Er is ook gebrek aan materiaal waardoor er steeds minder werk is. Herman twijfelt aan alles en ziet de toekomst somber in. Door de constante bombardementen leiden ze ook aan slaapgebrek. Zijn liefde voor Nanny houdt hem op de been. Dan schrijft hij een paar maanden niet meer. Als hij weer schrijft is er niets veranderd. Hij begint de hoop te verliezen. Hij moet de vrouw van zijn vriend Wim Mol meedelen dat haar man bij een bombardement is overleden.

Arie Hermanus Jurgens (18 september 1918 - 27 juni 2012) is van medio 1943 tot de bevrijding tewerkgesteld in Duitsland bij de AEG-fabrieken in de omgeving van Stuttgart. Het postverkeer ligt vanaf eind 1944 stil en daarom schrijft hij in schriftjes brieven aan zijn verloofde Nanny Kornman (26 juni 1921 - 18 december 1998). Dit brievendagboek bevat een verslag van zijn belevenissen en lotgevallen tijdens de vele bombardementen, zijn hunkering naar zijn geliefde en zijn overpeinzingen hoe het nu verder moet met het leven na de bevrijding. Zijn eerste brief schrijft hij uit Lauffen am Neckar waar hij met lotgenoten in een barak verblijft. De omgeving wordt behoorlijk onder vuur genomen. Dag en nacht zijn er honderden vliegtuigen in de lucht. Een paar kilometer verderop worden nog verdedigingslinies opgeworpen. Er geldt een avondklok voor buitenlanders. Overdag werkt hij van 7.00 tot 17.30 uur op de fabriek . Herman staat vaak in dubio: hij vindt zijn werk interessant en wil eindelijk laten zien wat hij kan maar wil ook weer niet te hard werken voor de vijand. Na een bombardement ligt de fabriek in puin. Er is ook gebrek aan materiaal waardoor er steeds minder werk is. Herman twijfelt aan alles en ziet de toekomst somber in. Door de constante bombardementen leiden ze ook aan slaapgebrek. Zijn liefde voor Nanny houdt hem op de been. Dan schrijft hij een paar maanden niet meer. Als hij weer schrijft is er niets veranderd. Hij begint de hoop te verliezen. Hij moet de vrouw van zijn vriend Wim Mol meedelen dat haar man bij een bombardement is overleden.

Arie Hermanus Jurgens (18 september 1918 - 27 juni 2012) is van medio 1943 tot de bevrijding tewerkgesteld in Duitsland bij de AEG-fabrieken in de omgeving van Stuttgart. Het postverkeer ligt vanaf eind 1944 stil en daarom schrijft hij in schriftjes brieven aan zijn verloofde Nanny Kornman (26 juni 1921 - 18 december 1998). Dit brievendagboek bevat een verslag van zijn belevenissen en lotgevallen tijdens de vele bombardementen, zijn hunkering naar zijn geliefde en zijn overpeinzingen hoe het nu verder moet met het leven na de bevrijding. Zijn eerste brief schrijft hij uit Lauffen am Neckar waar hij met lotgenoten in een barak verblijft. De omgeving wordt behoorlijk onder vuur genomen. Dag en nacht zijn er honderden vliegtuigen in de lucht. Een paar kilometer verderop worden nog verdedigingslinies opgeworpen. Er geldt een avondklok voor buitenlanders. Overdag werkt hij van 7.00 tot 17.30 uur op de fabriek . Herman staat vaak in dubio: hij vindt zijn werk interessant en wil eindelijk laten zien wat hij kan maar wil ook weer niet te hard werken voor de vijand. Na een bombardement ligt de fabriek in puin. Er is ook gebrek aan materiaal waardoor er steeds minder werk is. Herman twijfelt aan alles en ziet de toekomst somber in. Door de constante bombardementen leiden ze ook aan slaapgebrek. Zijn liefde voor Nanny houdt hem op de been. Dan schrijft hij een paar maanden niet meer. Als hij weer schrijft is er niets veranderd. Hij begint de hoop te verliezen. Hij moet de vrouw van zijn vriend Wim Mol meedelen dat haar man bij een bombardement is overleden.