Maduro onderscheidde zich als militair en als verzetsman. Het tot zijn nagedachtenis in 1952 gestichte Madurodam is op zichzelf een gedenkteken. De naam Madurodam is in de hele wereld wellicht net zo bekend als de naam Den Haag. George John Lionel Maduro (1916-1945) was in 1940 student rechten te Leiden en reserve 2e luitenant der Huzaren.

Op 10 mei 1940 leidde hij de overmeestering van een groep Duitse soldaten. Deze hielden de villa Leeuwenbergh aan de Westvlietweg te Voorburg, nu huize Dorrepaal, bezet.

In augustus 1940 zat Maduro twee weken te Scheveningen gevangen. Eind mei 1941 werd hij in Leiden opnieuw gearresteerd. Ondanks volstrekt eenzame opsluiting weigerde hij namen te noemen of zich te laten vrijkopen. Vanaf maart 1942 verrichtte hij illegaal werk. Bij een poging om naar Engeland te vluchten werd hij op 4 september 1943 met acht anderen te Charleville, bij de Belgisch-Franse grens, gearresteerd. Deze arrestatie was het gevolg van verraad.

Tot november 1944 was hij vervolgens opnieuw in absolute eenzaamheid opgesloten in de politiegevangenis te Saarbrücken. Na een Amerikaans bombardement op 11 mei 1944 redde hij enige Polen die onder de aarde bedolven waren geraakt. Op 25 november 1944 werd Maduro overgebracht naar het concentratiekamp Dachau, waar hij op 9 februari 1945 overleed aan vlektyfus.

Zijn lot bleef na de bevrijding enige tijd onzeker; vol twijfel plaatste de familie oproepen in de kranten om getuigenverklaringen, totdat in de zomer van 1945 zijn overlijden bekend werd. ‘Het is zoo ontzettend dat juist de beste, zij die zich het moedigst gedroegen, die geen poging te veel was, ten onder gingen,’ schreef zijn vader in januari 1946 aan een vriend.

Op 14 mei 1946 werd George Maduro postuum benoemd tot Ridder 4e klasse der Militaire Willemsorde. De plaquette is door zijn moeder onthuld.