1432 PBKR6095 Zicht op Deventer vanaf de overkant van de IJssel, met de schipbrug en de Grote of Lebuïnuskerk. De schipbrug was van circa 1600 tot 1948 een schakel in het oost-westverkeer over de weg. De brug had tussen 1483 en 1578 verschillende vaste voorgangers, die door natuur- of oorlogsgeweld werden vernield, de laatste keer in 1578. Pas na 1600 durfde men het vanwege het aanhoudende oorlogsgevaar aan een nieuwe brug te slaan, en dat was de schipbrug. Deze bestond uit twee vaste landhoofden en een wegdek dat over een aantal schuitjes was gelegd met een uitvaarbaar gedeelte. Voor kleinere schepen was er een basculebrug in het vaste gedeelte aan de oostoever. De hoogte van het wegdek was binnen zekere grenzen aanpasbaar aan de waterstand in de IJssel, maar stremmingen vanwege hoogwater kwamen met enige regelmaat voor. Ook bij ijsgang moest de brug aan de kant gehaald worden. Omdat de voormalige Hanzestad Deventer inmiddels veel minder belangrijk was dan in de middeleeuwen had ze tot in de twintigste eeuw aan de schipbrug genoeg. Het op gang komen van het gemotoriseerde wegverkeer en het drukkere verkeer op de rivier met steeds grotere schepen was een reden om te pleiten voor een vaste brug. Bij onderzoek in 1927 bleek dat de brug overdag gemiddeld 3 uur en 25 minuten open was voor de scheepvaart. Het duurde echter nog tot 1939 voor met de bouw van een vaste brug werd begonnen, die in 1943 werd geopend. Nadat deze in de laatste weken van de oorlog door Duitse troepen werd opblazen moest de schipbrug noodgedwongen in ere worden hersteld. Ze heeft nog tot 1948 dienst gedaan, toen was de boogbrug herbouwd. Het beweegbare gedeelte van de schipbrug werd een dag na de feestelijke ingebruikname van de nieuwe Wilhelminabrug voor de laatste maal 'uitgedraaid', en nu definitief.
De Grote of Lebuïnuskerk werd voorafgegaan door een romaanse kerk, waarvan nog delen aanwezig zijn. De huidige gotische hallenkerk kwam tussen 1450 en 1525 tot stand. In de Middeleeuwen was het een van de, 1907-00-00