(hele tekst:) Het terrein waarop het agrarisch bedrijf aan de Winschoterweg 11 wil uitbreiden,
werd door MUG Ingenieursbureau bv onderzocht om eventuele archeologische
waarden op te sporen.31 Aangetoond kon worden dat er sprake
is van een intacte natuurlijke bodemopbouw met daarin een stroommeander
en bijbehorende oeverwal van de Hunze. Er heeft zich een natuurlijke
vegetatielaag gevormd, die rond het begin van de jaartelling geschikt was
voor bewoning.

Bij het booronderzoek langs de binnenzijde van een voormalige meander van de Hunze zijn geen archeologische sporen aangetroffen.

Naar aanleiding van het opstellen van een nieuw bestemmingsplan voor het buitengebied, is de ondergrond van vijf locaties door middel van boringen in kaart gebracht. Bij alle onderzoeksgebieden bestond de ondergrond overwegend uit kleilagen.
Bij de locatie Gaaikemadijk (circa 500m ten westen van Zijlvesterweg 8a) was onderin de bodem sprake van een humeuze kleilaag met veenbrokken. De oudste bewoningssporen dateren waarschijnlijk uit het begin van de nieuwe tijd. De bodem van de locaties Wolddijk en Noordzeeweg (beide ten oosten van Wolddijkerweg 101) bestond onderin uit zandige klei. De oudste bewoningsporen zijn waargenomen langs de Wolddijk en dateren uit de 19e eeuw.
De ondergrond op de locatie Koerspad bestond onderin uit zandige klei, gevolgd door een kleilaag en de moderne bouwvoor die mogelijk een restant is van een zogenaamd ‘wouddek’ (een overblijfsel van de veenlaag die hier ooit heeft gelegen). In het zuidwesten van de onderzoeklocatie bevond zich een grotendeels intacte wierde uit de middeleeuwen en mogelijk de vroege nieuwe tijd.
De bodem van locatie Noorddijkerweg 15 bestond onderin uit kleilagen die behoorden tot een oude oeverwal. Hierop lag een wierdelaag van klei die deel uitmaakt van de dorpswierde Noorddijk en vermoedelijk uit de late middeleeuwen en de nieuwe tijd dateert. Enkele boringen zijn vermoedelijk gezet in archeologische sporen die mogelijk zelfs uit de vroege middeleeuwen kunnen stammen.

Ten behoeve van de aanleg van sloten is de ondergrond door middel van boringen archeologisch onderzocht. Hieruit bleek dat in de bodem sprake was van een blauwgrijze stevige kleilaag met daarop twee sliblagen. Interessante archeologische resten zijn niet waargenomen.