Diep in de ondergrond was er sprake van fluvioglaciale afzettingen en cryoturbatie die zijn gevormd tijdens de laatste ijstijd. Op een hoger niveau lag dekzand met daarop een oude bouwvoor. Hierin zaten fragmenten van vuursteen, waaronder transversale pijlpunten, houtskool, stukjes barnsteen, aardewerkscherven en (delen van) runderkiezen. De grote hoeveelheid vondstmateriaal, de aanwezige (paal)kuilen en deel van een greppeltje doen vermoeden dat op deze plek ooit sprake was van een trechterbekernederzetting. In een latere periode heeft het terrein als akker dienst gedaan.

In twee opgraafcampagnes, in 2009 en 2011, is een groot terrein langs het Boterdiep opgegraven.De aanleiding was de herinrichting van het betre ende terrein (Schots 7 en 8) in het kader van het Ciboga-project (tegenwoordig Ebbingekwartier). De bodem op het terrein was vervuild en moest worden gesaneerd. Tegelijkertijd was bekend dat zich op het terrein archeologische
resten konden bevinden. Onduidelijk was echter in welke staat het archeologische bodemarchief verkeerde.
Tijdens het veldwerk zijn in totaal 29 werkputten in gemiddeld 4 vlakken opgegraven, waarbij circa 38000 m2 is gedocumenteerd. Dit leverde een schat aan informatie op, honderden sporen, duizenden vondsten. Het terrein bleek in de middeleeuwen onderdeel te zijn van de noordelijke buurmande, de gemeenschappelijke gronden net buiten de laatmiddeleeuwse stadsmuren.
De buurmande is aan het einde van de late middeleeuwen een tijd lang als vuilstort voor het stratendrek van de stad gebruikt. Het vuilnis werd in diepe gaten, vermoedelijk gegraven voor zand- of kleiwinning, gestort. Vanaf de 16e eeuw wordt de vuilstort in gebruik genomen voor bewoning. Op basis van beschrijvingen in de stadsrekeningen en de archeologische resten kon
een beeld van deze 16e-eeuwse voorstad worden geschetst. In de 17e eeuw komt het gebied binnen de nieuwe stadswallen van Groningen te liggen. Desondanks blijft het nog lange tijd een open karakter houden, met tuinen en ruimte voor allerhande ambachtelijke activiteiten zoals leerbereiden. Pas vanaf de 19e eeuw raakt het terrein volgebouwd met kleine arbeidershuisjes.