daarna ruimer in de prominentafdeling. Zij hebben het er vrij goed, maar lijden zeer onder de kou. Vrijwel alle bagagevan de heer Meyer was in de trein achtergebleven, toen zijn echtgenote en kinderen uit moesten stappen. Een der kinderen ligt een tijdje in het ziekenhuis. Begin januari transport naar Theresiënstadt. Zij krijgen onderdak in het kleuterhuis, met andere moeders en kinderen. De voeding is, dank zij vele en goede pakketten uit Denemarken en uit andere landen voldoende. In mei en vooral in september hebben grote transporten naar Polen plaats. Van deze zijn de Denen, van de Hollanders de groep der Barnevelders en de gedoopten gevrijwaard. In juni krijgt het kamp bezoek van een Deense commissie. Bij die gelegenheid krijgt het gezin Meyer, evenals vrijwel alle andere Denen, een kamer voor zich alleen. Zij blijven hier tot aan het eind van hun verblijf in Theresiënstadt. Na zijn aankomst mag Meyer op medisch voorschrift een tijd lang niet werken. Daarna wordt hij aangesteld bij de briefpost, later bij de pakketpost. Mevr. Meyer wordt pas tot werken verplicht wanneer na de september-transporten een gebrek aan arbeidskrachten optreedt. Het duurt een tijdje, voor ze iets naar haar zin gevonden heeft. Na enige mislukkingen (politiedienst, Verteilungsstelle) lukt het haar een aanstelling bij het Centraalbad te krijgen. Hier bevalt het haar goed. In het voorjaar gaat een transport naar Zwitserland. De Denen zijn nu uitgesloten. Kort daarna wordt het kamp bezocht door een Zwitserse commissie. 13 April komt er plotseling bericht, dat de Denen naar Zweden zullen gaan. Diezelfde avond moeten zij zich gereed houden en twee dagen later rijden ze in Zweedse Rode Kruis-auto's het kamp uit. Via Duitsland en Denemarken bereiken zij Zweden. Na quarantaine in een kamp te Strängnäs gaan zij wonen bij ouders van de heer Meyer, die uit Denemarken naar Zweden gevlucht zijn (Naar een pensionaat te Lerum). 31 Mei reizen zij met de andere Denen naar Denemarken (Kopenhagen).

daarna ruimer in de prominentafdeling. Zij hebben het er vrij goed, maar lijden zeer onder de kou. Vrijwel alle bagagevan de heer Meyer was in de trein achtergebleven, toen zijn echtgenote en kinderen uit moesten stappen. Een der kinderen ligt een tijdje in het ziekenhuis. Begin januari transport naar Theresiënstadt. Zij krijgen onderdak in het kleuterhuis, met andere moeders en kinderen. De voeding is, dank zij vele en goede pakketten uit Denemarken en uit andere landen voldoende. In mei en vooral in september hebben grote transporten naar Polen plaats. Van deze zijn de Denen, van de Hollanders de groep der Barnevelders en de gedoopten gevrijwaard. In juni krijgt het kamp bezoek van een Deense commissie. Bij die gelegenheid krijgt het gezin Meyer, evenals vrijwel alle andere Denen, een kamer voor zich alleen. Zij blijven hier tot aan het eind van hun verblijf in Theresiënstadt. Na zijn aankomst mag Meyer op medisch voorschrift een tijd lang niet werken. Daarna wordt hij aangesteld bij de briefpost, later bij de pakketpost. Mevr. Meyer wordt pas tot werken verplicht wanneer na de september-transporten een gebrek aan arbeidskrachten optreedt. Het duurt een tijdje, voor ze iets naar haar zin gevonden heeft. Na enige mislukkingen (politiedienst, Verteilungsstelle) lukt het haar een aanstelling bij het Centraalbad te krijgen. Hier bevalt het haar goed. In het voorjaar gaat een transport naar Zwitserland. De Denen zijn nu uitgesloten. Kort daarna wordt het kamp bezocht door een Zwitserse commissie. 13 April komt er plotseling bericht, dat de Denen naar Zweden zullen gaan. Diezelfde avond moeten zij zich gereed houden en twee dagen later rijden ze in Zweedse Rode Kruis-auto's het kamp uit. Via Duitsland en Denemarken bereiken zij Zweden. Na quarantaine in een kamp te Strängnäs gaan zij wonen bij ouders van de heer Meyer, die uit Denemarken naar Zweden gevlucht zijn (Naar een pensionaat te Lerum). 31 Mei reizen zij met de andere Denen naar Denemarken (Kopenhagen).

daarna ruimer in de prominentafdeling. Zij hebben het er vrij goed, maar lijden zeer onder de kou. Vrijwel alle bagagevan de heer Meyer was in de trein achtergebleven, toen zijn echtgenote en kinderen uit moesten stappen. Een der kinderen ligt een tijdje in het ziekenhuis. Begin januari transport naar Theresiënstadt. Zij krijgen onderdak in het kleuterhuis, met andere moeders en kinderen. De voeding is, dank zij vele en goede pakketten uit Denemarken en uit andere landen voldoende. In mei en vooral in september hebben grote transporten naar Polen plaats. Van deze zijn de Denen, van de Hollanders de groep der Barnevelders en de gedoopten gevrijwaard. In juni krijgt het kamp bezoek van een Deense commissie. Bij die gelegenheid krijgt het gezin Meyer, evenals vrijwel alle andere Denen, een kamer voor zich alleen. Zij blijven hier tot aan het eind van hun verblijf in Theresiënstadt. Na zijn aankomst mag Meyer op medisch voorschrift een tijd lang niet werken. Daarna wordt hij aangesteld bij de briefpost, later bij de pakketpost. Mevr. Meyer wordt pas tot werken verplicht wanneer na de september-transporten een gebrek aan arbeidskrachten optreedt. Het duurt een tijdje, voor ze iets naar haar zin gevonden heeft. Na enige mislukkingen (politiedienst, Verteilungsstelle) lukt het haar een aanstelling bij het Centraalbad te krijgen. Hier bevalt het haar goed. In het voorjaar gaat een transport naar Zwitserland. De Denen zijn nu uitgesloten. Kort daarna wordt het kamp bezocht door een Zwitserse commissie. 13 April komt er plotseling bericht, dat de Denen naar Zweden zullen gaan. Diezelfde avond moeten zij zich gereed houden en twee dagen later rijden ze in Zweedse Rode Kruis-auto's het kamp uit. Via Duitsland en Denemarken bereiken zij Zweden. Na quarantaine in een kamp te Strängnäs gaan zij wonen bij ouders van de heer Meyer, die uit Denemarken naar Zweden gevlucht zijn (Naar een pensionaat te Lerum). 31 Mei reizen zij met de andere Denen naar Denemarken (Kopenhagen).

daarna ruimer in de prominentafdeling. Zij hebben het er vrij goed, maar lijden zeer onder de kou. Vrijwel alle bagagevan de heer Meyer was in de trein achtergebleven, toen zijn echtgenote en kinderen uit moesten stappen. Een der kinderen ligt een tijdje in het ziekenhuis. Begin januari transport naar Theresiënstadt. Zij krijgen onderdak in het kleuterhuis, met andere moeders en kinderen. De voeding is, dank zij vele en goede pakketten uit Denemarken en uit andere landen voldoende. In mei en vooral in september hebben grote transporten naar Polen plaats. Van deze zijn de Denen, van de Hollanders de groep der Barnevelders en de gedoopten gevrijwaard. In juni krijgt het kamp bezoek van een Deense commissie. Bij die gelegenheid krijgt het gezin Meyer, evenals vrijwel alle andere Denen, een kamer voor zich alleen. Zij blijven hier tot aan het eind van hun verblijf in Theresiënstadt. Na zijn aankomst mag Meyer op medisch voorschrift een tijd lang niet werken. Daarna wordt hij aangesteld bij de briefpost, later bij de pakketpost. Mevr. Meyer wordt pas tot werken verplicht wanneer na de september-transporten een gebrek aan arbeidskrachten optreedt. Het duurt een tijdje, voor ze iets naar haar zin gevonden heeft. Na enige mislukkingen (politiedienst, Verteilungsstelle) lukt het haar een aanstelling bij het Centraalbad te krijgen. Hier bevalt het haar goed. In het voorjaar gaat een transport naar Zwitserland. De Denen zijn nu uitgesloten. Kort daarna wordt het kamp bezocht door een Zwitserse commissie. 13 April komt er plotseling bericht, dat de Denen naar Zweden zullen gaan. Diezelfde avond moeten zij zich gereed houden en twee dagen later rijden ze in Zweedse Rode Kruis-auto's het kamp uit. Via Duitsland en Denemarken bereiken zij Zweden. Na quarantaine in een kamp te Strängnäs gaan zij wonen bij ouders van de heer Meyer, die uit Denemarken naar Zweden gevlucht zijn (Naar een pensionaat te Lerum). 31 Mei reizen zij met de andere Denen naar Denemarken (Kopenhagen).