Dagboek van een Duitse soldaat, vlieger in opleiding, die op 22 oktober 1944 sneuvelt in het dorp Nuland in Noord-Brabant. Een maand voor zijn dood schrijft hij: ‘Vliegtuigbestuurder te worden… Op deze droom nog te hopen, dat hoort wel tot het rijk der utopie, nu vijf minuten voor het einde van de oorlog. Maar niettegenstaande: al is die voor ons ook verloren, ik kan toch niets anders dan mijn plicht tot het laatste ogenblik vervullen. Dat ben ik mijn eed op het vaandel verschuldigd.’ De schenker van dit dagboek maakt dan actief deel uit van de verzetsgroep KP Nuland. Door met het geallieerde leger op te trekken, vindt hij op 22 oktober 1944 de doodgeschoten Duitse soldaat O. Gurt, liggend bij zijn schuttersputje. Zijn lichaam is nog warm, om hem heen liggen zijn scheerspullen en het dagboek. De schenker bewaart het zijn leven lang en koestert het met de herinnering aan die dag. Het in Duits geschreven boekje is in vrij slechte staat en besmeurde bladzijden maken het praktisch onleesbaar. In een goed leesbaar ander schrift is echter de volledige Nederlandse vertaling te raadplegen.

Dagboek van een Duitse soldaat, vlieger in opleiding, die op 22 oktober 1944 sneuvelt in het dorp Nuland in Noord-Brabant. Een maand voor zijn dood schrijft hij: ‘Vliegtuigbestuurder te worden… Op deze droom nog te hopen, dat hoort wel tot het rijk der utopie, nu vijf minuten voor het einde van de oorlog. Maar niettegenstaande: al is die voor ons ook verloren, ik kan toch niets anders dan mijn plicht tot het laatste ogenblik vervullen. Dat ben ik mijn eed op het vaandel verschuldigd.’ De schenker van dit dagboek maakt dan actief deel uit van de verzetsgroep KP Nuland. Door met het geallieerde leger op te trekken, vindt hij op 22 oktober 1944 de doodgeschoten Duitse soldaat O. Gurt, liggend bij zijn schuttersputje. Zijn lichaam is nog warm, om hem heen liggen zijn scheerspullen en het dagboek. De schenker bewaart het zijn leven lang en koestert het met de herinnering aan die dag. Het in Duits geschreven boekje is in vrij slechte staat en besmeurde bladzijden maken het praktisch onleesbaar. In een goed leesbaar ander schrift is echter de volledige Nederlandse vertaling te raadplegen.

Dagboek van een Duitse soldaat, vlieger in opleiding, die op 22 oktober 1944 sneuvelt in het dorp Nuland in Noord-Brabant. Een maand voor zijn dood schrijft hij: ‘Vliegtuigbestuurder te worden… Op deze droom nog te hopen, dat hoort wel tot het rijk der utopie, nu vijf minuten voor het einde van de oorlog. Maar niettegenstaande: al is die voor ons ook verloren, ik kan toch niets anders dan mijn plicht tot het laatste ogenblik vervullen. Dat ben ik mijn eed op het vaandel verschuldigd.’ De schenker van dit dagboek maakt dan actief deel uit van de verzetsgroep KP Nuland. Door met het geallieerde leger op te trekken, vindt hij op 22 oktober 1944 de doodgeschoten Duitse soldaat O. Gurt, liggend bij zijn schuttersputje. Zijn lichaam is nog warm, om hem heen liggen zijn scheerspullen en het dagboek. De schenker bewaart het zijn leven lang en koestert het met de herinnering aan die dag. Het in Duits geschreven boekje is in vrij slechte staat en besmeurde bladzijden maken het praktisch onleesbaar. In een goed leesbaar ander schrift is echter de volledige Nederlandse vertaling te raadplegen.

Dagboek van een Duitse soldaat, vlieger in opleiding, die op 22 oktober 1944 sneuvelt in het dorp Nuland in Noord-Brabant. Een maand voor zijn dood schrijft hij: ‘Vliegtuigbestuurder te worden… Op deze droom nog te hopen, dat hoort wel tot het rijk der utopie, nu vijf minuten voor het einde van de oorlog. Maar niettegenstaande: al is die voor ons ook verloren, ik kan toch niets anders dan mijn plicht tot het laatste ogenblik vervullen. Dat ben ik mijn eed op het vaandel verschuldigd.’ De schenker van dit dagboek maakt dan actief deel uit van de verzetsgroep KP Nuland. Door met het geallieerde leger op te trekken, vindt hij op 22 oktober 1944 de doodgeschoten Duitse soldaat O. Gurt, liggend bij zijn schuttersputje. Zijn lichaam is nog warm, om hem heen liggen zijn scheerspullen en het dagboek. De schenker bewaart het zijn leven lang en koestert het met de herinnering aan die dag. Het in Duits geschreven boekje is in vrij slechte staat en besmeurde bladzijden maken het praktisch onleesbaar. In een goed leesbaar ander schrift is echter de volledige Nederlandse vertaling te raadplegen.