De burgerlijke armbesturen waren gebaseerd op de Armenwet van 1854. Die wet bepaalde dat deze instellingen mensen moest ondersteunen waaraan om een of andere reden geen bedeling werd toegekend door kerkelijke en particuliere armbesturen en de familie niet in staat of bereid was dit te doen.

Uit het oudst bewaard gebleven archiefstuk - een samenwerkingsovereenkomst uit 1841 tussen het Algemeen of Huis Armbestuur en het Diaconie Armbestuur, met instemming van het gemeentebestuur - blijkt dat er toen al een Burgerlijk Armbestuur bestond, zij het met een wat andere benaming en met een in de praktijk werkzaam administrerend algemeen- of huis-armmeester.
Met ingang van 1 mei 1872 werd het Burgerlijk Armbestuur (voor de eerste keer) ontbonden, op grond van een gemeenteraadsbesluit van 18 april 1872.

Dat het Burgerlijk Armbestuur in 1884 kennelijk is gereactiveerd blijkt uit de volgende in het archief aangetroffen stukken:
1e. Een vergeefs verzoek uit 1883 van de diaconie van de plaatselijke hervormde gemeente aan het gemeentebestuur om de taken van het in 1872 opgeheven Burgerlijk Armbestuur over te mogen nemen van de gemeente, inclusief de subsidie die het voormalige Armbestuur genoot.
2e. Een reglement voor het Burgerlijk Armbestuur uit 1913 dat ter vervanging diende van een eerder reglement uit 1884.