In 1960 aanvaardde de gemeenteraad van Dordrecht het basisplan tot sanering van de binnenstad, dat ook voorzag in de realisering van een nieuw stadhuis. Dat was nodig, want het bestaande stadhuis op het Stadhuisplein voldeed niet meer in alle opzichten aan de eisen van de tijd. Er rezen in de stad veel bezwaren tegen de inhoud van dit basisplan dat ingrijpende veranderingen in het stadsbeeld zou veroorzaken. Bij de opinievorming in de stad over de plannen speelden de Vereniging Oud-Dordrecht en de Bond Heemschut een belangrijke rol, hetgeen leidde tot niet altijd aangename verhoudingen met het gemeentebestuur. Ook de in 1960 - in samenwerking met de Vereniging Oud-Dordrecht - in het leven geroepen Comité "Stadhuisplan" ging zich ermee bemoeien, en spitste zich toe op de gemeentelijke plannen voor een nieuw stadhuis, de ontsiering van de Johan de Wittstraat en van de stadsentree. Het nieuwe stadhuis was in de gemeentelijke plannen voorzien op het Beverwijcksplein.
Het Comité "Stadhuisplan" hield regelmatig vergaderingen in eigen kring, onderhield talrijke gedachtewisselingen met andere betrokkenen, en correspondeerde veel met andere betrokkenen en verschillende overheidsinstanties.

Uiteindelijk gingen de om- en bestreden stadhuisplannen niet door en kon het Comité "Stadhuisplan" worden ontbonden.

In 1966-1967 werd het gemeentelijke Bedrijvengebouw aan de Spuiboulevard/Hellingen omgevormd tot Stadskantoor, waarin de gemeentebestuurders en hun ambtelijk apparaat hun onderkomen zouden krijgen. Het werd in 1968 officieel geopend. Het Stadhuis aan het Stadhuisplein werd vanaf dat moment uitsluitend benut voor representatieve doeleinden, vergaderingen, trouwplechtigheden en als politiek centrum.