Alle gemeenten waren op grond van de Wet tot Bescherming van de Bevolking tegen Luchtaanvallen van 1936 verplicht een gemeentelijk luchtbeschermings-plan op te stellen. Als uitvloeisel hiervan werd in 1938 de Luchtbeschermingsdienst in Zwijndrecht opgericht.
De dienst bestond uit vrijwilligers en een aantal personen die tot de zogenaamde vaste kern behoorden. De dienst stond onder leiding van een hoofd – de inspecteur van de Gemeentepolitie - wat al per 1 mei 1937 was benoemd, en een plaatsvervangend hoofd wat in 1938 werd aangesteld.
De leidinggevenden en het personeel van de Luchtbeschermingsdienst vervulden, al of niet in samenwerking met de Nederlandse Vereniging voor Luchtbescherming afdeling Zwijndrecht, een veelheid van uiteenlopende taken: organiseren en in stand houden van een operationele luchtbeschermings-organisatie; theoretisch en praktisch scholen van het personeel; scholen van de bevolking op het gebied van de zelfbescherming; controleren van de naleving van verduisteringsvoorschriften; waarschuwen en ondersteunen van de bevolking en het nemen van andere maatregelen in geval van luchtalarm en de mogelijke gevolgen van luchtaanvallen en bominslagen; blussen van branden; verrichten van reddingswerkzaamheden; verrichten van radio-ontvang-, uitkijk-ordonnansen- en meldingsdiensten en dienst doen in het hulpziekenhuis.
Diverse gebouwen en woningen werden gereedgemaakt en gehouden voor luchtbeschermingsdoeleinden, dan wel als noodziekenhuizen w.o. het Juliagesticht.
In 1942 werd de wet uit 1936 vervangen door de Luchtbeschermingsverordening van de Duitse bezetter.

Per 1 juli 1945 werd de Luchtbeschermingsdienst te Zwijndrecht opgeheven.