Naar aanleiding van de mislukte poging van de socialistische voorman Pieter Jelles Troelstra in november 1918 om net als in Duitsland de socialistische revolutie uit te roepen, werden in veel gemeenten in ons land zogenaamde gewapende burgerwachten opgericht. Ze moesten fungeren als een soort hulppolitie, ter assistentie van het wettig gezag bij het handhaven van de openbare orde.

In de gemeenten Molenaarsgraaf en Brandwijk werd een gemeenschappelijke en vrijwillige burgerwacht ingesteld onder de naam: Burgerwacht Molenaarsgraaf-Brandwijk.
Daartoe werd een gelijknamige vereniging opgericht. Leden der vereniging waren inwoners van beide gemeenten die de leeftijd van 18 jaar hadden bereikt. Het bestuur bestond uit vijf leden door de ledenvergadering benoemd, maar de eerste keer door de burgemeester (gemeenschappelijke burgemeester in beide gemeenten?). De door de burgemeester benoemde hopman of commandant van de Burgerwacht maakte deel uit van het bestuur. Het bestuur koos uit zijn midden een voorzitter, een plaatsvervangend voorzitter en een secretaris-penningmeester. Dat kon op zijn beurt een dagelijks bestuur kiezen voor de lopende zaken.

De burgerwachten in ons land hebben op last van de Duitse autoriteiten in de loop van juli 1940 hun taken moeten neerleggen en hun wapens, munitie en andere uitrustingsstukken moeten overdragen aan de Duitse militaire autoriteiten.