De aanleiding voor het oprichten van burgerwachten in veel gemeenten in ons land vormde de mislukte poging van de socialistische voorman Pieter Jelles Troelstra in november 1918 om net als in Duitsland de socialistische revolutie uit te roepen. Ze moesten fungeren als een soort hulppolitie, ter assistentie van het wettig gezag bij het handhaven van de openbare orde.

De commissaris van de Koningin in de provincie Zuid-Holland heeft in de loop van 1919 talrijke circulaires aan de burgemeesters in zijn provincie gezonden die betrekking hadden op de vorming van zogenaamde burgerwachten en de voorschriften en aanwijzingen die daarvoor golden. Desondanks is de gemeente Oud-Beijerland niet overgegaan tot de instelling van een burgerwacht.
Een in tal van gemeenten voorkomend probleem was dat het bezwaarlijk werd gevonden te komen tot een gereglementeerde burgerwacht, maar dat er wel voldoende betrouwbare inwoners bereid waren bij eventuele ordeverstoringen de burgemeester te steunen bij de handhaving van het gezag. Die zouden dan van hogerhand kunnen worden aangesteld tot (bewapend) buitengewoon gemeenteveldwachter.
De burgemeester van Oud-Beijerland stelde in augustus 1919, in plaats van een door de hogere instanties bepleite Burgerwacht, een zogenoemde 'vertrouwensraad' in met inwoners die dan de bevoegdheid van buitengewoon gemeenteveldwachter zouden dienen te ontvangen. De commissaris der Koningin besloot op 6 december 1919, op voordracht van de burgemeester, zes Oud-Beijerlanders te benoemen tot buitengewoon veldwachter van de gemeente. Dat is ook het laatste stuk in het bewaard gebleven dossier, zodat niet kan worden vastgesteld hoelang deze zes inwoners die bijzondere functie hebben vervuld.
Het inzetten van buitengewone ambtenaren van politie ter ondersteuning van de burgemeester en het reguliere politiepersoneel was overigens een in de gemeenten gangbare praktijk, ook in Oud-Beijerland.