In de jaren 70 van de 19e eeuw ontstond de behoefte een geneeskundige afdeling van de Vereeniging tot bevordering der Volksgezondheid te Dordrecht in het leven te roepen. Dit resulteerde uiteindelijk in 1886 in de oprichting van de (neutrale) Vereeniging tot Ziekenverpleging te Dordrecht.
De vereniging bestond uit een onbepaald aantal leden en het bestuur uit minstens vijf en maximaal twaalf leden, van wie uit hun midden: een president, een secretaris en een penningmeester. Jaarlijks vond een ledenvergadering plaats, of vaker als dit nodig werd geoordeeld.

De vereniging probeerde haar doelstelling te bereiken door: a. het in stand houden van een gebouw dat dient tot geneeskundige behandeling en verpleging van zieken en tot woonplaats van verpleegsters, b. het opleiden van verpleegsters, c. het verschaffen van verpleging in de woningen van zieken binnen en buiten de gemeente Dordrecht. Alle onkosten van de vereniging werden bestreden uit contributies, bijdragen, gebruiksgelden van de operatiekamer, schenkingen en gelden uit nalatenschappen.

De eerste tijd was er een zogenaamd pleegzustershuis in de Gravenstraat 1. Het personeel bestond in die tijd uit een directrice, verpleegsters en leerling-verpleegsters.
In 1901 kwam een kleine inrichting tot ziekenverpleging tot stand in de Koningin Wilhelminastraat.
Er kwam steeds meer behoefte aan de diensten van de vereniging, waardoor het pand aan de Koningin Wilhelminastraat al vrij snel te klein werd. Er werd uitgezien naar een andere locatie voor een groter gebouwencomplex.
In 1916 werd een nieuw gebouw aan de Ceramstraat 33 betrokken. Het bestond toen uit twee patiëntengebouwen, daartussen een zusterhuis tevens administratie-afdeling en directiekantoor, en een keukengebouw.
In 1957 werd het pand uitgebreid met een vleugel die doorliep tot aan de Billitonstraat.